توسعه پایدار ورزش و محیط زیست و هماهنگی با فدراسیون های ورزشی از اهداف دیگر این کمیته به شمار می آید. در چنین اوضاعی طبیعی است که هر چهار سال یک بار رقابت بر سر صندلی ریاست این کمیته داغ شود. اما آنچه که در کنار کارزارهای انتخاباتی مدنظر ما قرار دارد، این است که شخصی باید رئیس کمیته ملی المپیک شود که بتواند در یک نهاد غیردولتی و فارغ از هرگونه فشارهای سیاسی امکانات لازمه را برای اقتدار کمیته ملی المپیک فراهم سازد. در این بین احساس ما بر این است که دکتر امیری صالحی طی چهار سال گذشته اقدامات غیرقابل انکاری را انجام داده است. و امروز که مجمعی دیگر در پیش است، براساس منشور کمیته بین المللی المپیک هر شخصی آزاد است که بتواند در جهت احراز کرسی ریاست کمیته ملی المپیک رایزنی کند. ولی آنهایی که حق رای دارند باید مستقل و منطقی عمل کنند. در این روزها که صحبت از حضور علی نژاد معاون توسعه ورزش قهرمانی قبلی وزارت به گوش می رسد، نام های دیگری هم در افواه به گوش می رسد ولی انتظار ما از شخص حمید سجادی این است که فدراسیون های ورزشی را در انتخابات آزاد بگذارد تا آنچه را که شایسته و بایسته است انجام بدهند. در این باره البته باز هم خواهیم نوشت.
نویسنده: حسین علی اسماعیلی