صدها مربی زن و مرد ایرانی دوره بین المللی گذراندند و مربیان نامداری چون آنتونیو جیاکوب، پارک کیوون و ... در این پروسه یار و یاور والیبال کشور ما شدند تا جایی که رئیس وقت فدراسیون بین المللی روبن آکوستا از فدراسیون ایران به عنوان نمونه بیداری و توسعه یافتگی در آسیا یاد کرد و پیشنهاد حضور والیبال ایران را به لیگ جهانی داد.
یزدانی خرم والیبال را از دو اتاق محقر در امجدیه به تشکیلاتی وسیع و کم نظیر قاره کهن در مجموعه ورزشی آزادی تبدیل کرد. مردمدار بود و از مشکلات اهالی این ورزش خود را مبرا ندانست. نیازی شاید نباشد که نمونه های امدادرسانی او را برملا سازیم. زنده یاد یزدانی خرم با رسانه ها نیز ارتباط بسیار خوبی داشت و آنان را ولینعمت والیبال می دانست. هرگز آنان را خوار نشمرد و لقب «صدهزارتومنی» نداد!
به هر روی مرگ حق است؛ دیر و زود دارد اما سوخت و سوز ندارد. هیچ کس از دنیا جان سالم به در نبرده است. پس آنچنان زندگی کنیم که آثار سازنده آن مانند باقیات و صالحات در اذهان عمومی باقی بماند. بار دیگر فقدان این مرد شریف و مردم دوست و ایران دوست را به جامعه ورزش تسلیت می گوییم.
نویسنده: حسین علی اسماعیلی