دیروز و پریروز یک مضمون و امروز هم بحث پاداش ششصد میلیونی را مطرح کردند. بدون اینکه به این نکته اشاره کنند که وی همان رئیسی بوده که 16 میلیون دلار برای فوتبال ما عایدی داشته است و هر کاری که صورت گرفته بر اساس مصوبه ای بود که مورد تایید مدعیان هم بوده است. در کجای دنیا رئیسان فدراسیون ها باید رایگان کار کنند یا با مترو مسیر را طی کنند تا عده ای که همواره سوار موج خودنمایی هستند، از آب گل آلود ماهی می گیرند. واقعا مانده ایم که وجدان بیدار چه معنی دارد؟ این همه فضاسازی برای کنار زدن مردی که بدون تردید خادم راستین فوتبال است، چه سودی برای ورزش مملکت دارد. متاسفانه یکی از بدبختی های جامعه ما به ویژه ورزش این است که سعی می کنیم جلوی قطاری که به سوی مقصدی روشن حرکت می کند، سنگ بیندازیم و نقش دایه های دلسوزتر از مادر را ایفا کنیم.
نویسنده: پیام محرمی