تیم ملی ایران در دور مقدماتی جام جهانی بدون پیکارهای تدارکاتی وارد فضای رسمی رقابت ها شد.
بعد از آنکه تیم ما با صدرنشینی در گروه خود و بالاتر از کره به جام جهانی راه یافت. بحث تدارک و آماده سازی ملی پوشان به دغدغه اصلی هواداران مبدل شد.
مشخص شدن حریفان هم مزید بر علت شد تا با مشابه سازی با تیم هایی از قاره اروپا، آمریکا و آفریقا دیدارهایی برای خودشناسی داشته باشیم.
ساده انگاری است با بضاعت فعلی و حضور انگلیس، آمریکا و یکی از سه تیم ولز، اوکراین یا اسکاتلند در گروه از صعود صحبت کنیم.
کامرانی فر دیروز از مشخص شدن نخستین دیدار تدارکاتی با کانادا صحبت کرد.
پرواز طولانی به کانادا و انجام یک دیدار را نمی توان مثبت و اثر گذار دانست.
باید فرصت را مغتنم شمرد و با رایزنی با کشورهای حوزه آمریکای جنوبی و مرکزی تیم دیگری را برای بازی با ایران به کانادا فراخواند.
گفته شده است تیم ملی در بازگشت از کانادا به قطر سفر می کند و اردویی تدارکاتی را در دوحه برپا خواهد کرد.
مقرر شده تیمملی در قطر هم دیدارهایی داشته باشد.
هنوز تیم خاصی مدنظر نیست و مسئولان در حال رایزنی هستند تا تیم هایی را برای انجام بازی مجاب کنند و قرارداد منعقد کنند.
یکی از مشکلات همیشگی فوتبال ما فقدان طراحی و برنامه ریزی است.
اکثر کشورها از مدت ها پیش برای روزهای فیفادی برنامه ریزی کرده و حریفان تدارکاتی خود را شناسایی کرده اند.
در لیست های اعلام شده، حتی کشورهایی را می بینیم که به جام جهانی راه نیافته اند، اما فرصت فیفادی را مغتنم شمرده و با حریفانی دست و پنجه نرم می کنند.
به همین جهت در فرصت کوتاه فعلی قطعی کردن دیدارهای تدارکاتی باحریفان قدر سخت و دشوار است و...
به هر حال با اتمام لیگ برتر در هفته نخست خرداد باید به جد به تدارک تیمملی پرداخت.
مصوبه اخیر مجلس و اختصاص دادن بودجه اولیه برایآماده سازی تیمملی نوید دهنده است، اما کافی نیست.
باید دولت هم نگاهی ویژه به این موضوع داشته باشد و امر حمایت از ملی پوشان را مهم بشمارد.
باید قبول کرد در قطر راهی سخت پیش رو داریم . باید با تدارک کامل و آماده سازی دقیق وارد کارزار شویم تا زنگ تفریح رقبا نباشیم.
نویسنده: احمد میرزاییان