به طور قطع چنین حرکتهایی سبب ترویج کارهای خیرخواهانه و کمک به محرومان در جامعه میشود. وقتی قهرمانی مانند رسول خادم و سایر ورزشکاران در کنار برخی هنرمندان، هر روز در گوشهای از کشور فعالیتهای انساندوستانه و خیرخواهانه انجام میدهند، مردم هم با دیدن چنین فعالیتهایی که بدون تزویر و ریا صورت میگیرد، خودشان نیز پای کار میآیند و کمک به قشر آسیبپذیر جامعه گسترش پیدا میکند. با وجود چنین تلاشهایی که بدون منفعت طلبی صورت میگیرد، اما مشاهده میشود برخی که بیرون گود نشستهاند هجمه سنگینی را علیه فعالیتهای خیرخواهانه قهرمانان و پهلوانان کشتی آغاز کردهاند و مدعی شدهاند که این حرکتها برای دیده شدن است. این در شرایطی است که قهرمانانی مانند رسول خادم یا کمیل قاسمی با یک دوجین مدال جهانی و المپیک نیازی به دیده شدن ندارند و در سطح جامعه شناخته شده هستند. معتقدم برخی منتقدان اگر برای انجام کار خیر خودشان پا جلو نمیگذارند، حداقل چوب لای چرخ کسانی که خالصانه به مردم کمک میکنند، نگذارند. مدالها و قهرمانیها میآید و میرود، اما یک پهلوان در دل مردم میماند و این مردم هستند که قهرمانان خودشان را انتخاب میکنند و به آنها لقب تختی زمانه یا پوریای ولی زمانه میدهند.