ایرانیان زیادی در سراسر دنیا مربیگری می کنند ولی با وجود موفقیت هایی که داشتند دلشان همواره برای کار کردن در کشور تپیده است.

پیمان شروان ونکی یکی از این مربیان است که پانزده سال سرمربی تیم دانشگاه کبک کانادا بوده و سالها در این کشور کار والیبال کره است برای کوبا و یکی دو کشور دیگر استعدادیابی کرده و کلاس های مربیگری را بر پای داشته است.

مدتی هماهنگ کننده و دستیار استلیو سرمربی سابق تیم ملی کانادا بود، شروان مدتی است که به ایران آمده و چند کلاس آموزشی و تیمداری را با هزنیه شخصی بدون گرفتن ریالی حق الزحمه دایر کرده است. کارت مربیگری درجه دو بین المللی و سطح سوم کانادا را دارد.

او می گوید: در زمان مرحوم یزدانی خرم قرار بود درکو استیلیو را به عنوان سرمربی تیم ملی ایران وارد گود شود او مربی بزرگی بود که در لیگ ایتالیا تیم های مهمی را هدایت کرد و تیم ملی استرلیا را به المپیک برد اما سر مسائل جزئی مانند بلیط هواپیما به توافق نرسیدند.

من شاگرد استاد ناصر پیشوا در تیم هما بودم و برای اردو در تیم ملی جوانان دعوت شده ام اما به دانمارک رفتم و در آنجا مربی و بازیکنان شدم و به مدت شش ماه سرمربی تیم برلین در آلمان بودم ولی هروقت که آمادگی خود را برای کار در کشورم اعلام کردم از اینکه مثلا لباس رنگ روشن می پوشم ایراد گرفته بودند.

این روزها که بحث انتخاب سرمربی تیم زیر 14 سال به میان آمده اعتقاد دارم که باید یکی از بهتربپین مربی های پایه در دنیا را به ایران فرابخوانید تا یک بار هم که شده کار اصولی صورت بگیرد در کانادا بهترین مربی ها در کالج ها کار می کنند و والیبال کاملا آماتور است اما بازیکنانی چون گوردن پرین (کاپیتان تیم ملی کانادا و بازیکن فصل پیش شهداب یزد) گونه ای پرورش می دهند که با حضور در بهترین لیگ های جهان یک تیم پرقدرت می سازند من بازی های تیم ملی ایران را در جام جهانی دیده ام آنها در زدن سرویس که اولین حرف والیبال جهان است ضعف داشتد و این چیزی جز ضعف آموزش در والیبال کشور نبود در کانادا بازیکنی مانند شارن سرویس را با سرعت 136 کیلومتردر ساعت می نوازد ما کدام بازیکن را داریم؟

گفت و گو: جمشید حمیدی

• 11:41
• 1401/09/01
• 558