برگزاری لیگ به لحاظ طراحی، برنامه ریزی و اجرای رقابتها دارای اشکال و ایراد بوده است.
به همان اندازه که متولیان و مسئولان اجرایی در سازمان لیگ و ناظران و داوران و کمیته های مربوطه اشکال داشته اند، مدیران و مربیان و کادر فنی تیمها هم لغزش و اشتباه در کارشان دیده شده است.
در این میان برخی از مدیران با همراهی مربیان خود با رندی خاصی از قبول اشتباه طفره می روند و توپ را در زمین دیگران می اندازند.
بی حرف پیش و به صراحت میگویم در چهار دهه فعالیت در عرصه فوتبال و رسانه و به گواه حضور نزدیک در میادین اعلام می کنم که تیمهای سپاهان، پرسپولیس و استقلال بیشترین نفع را از انجام مسابقات و اشتباهات داوری برده اند اما مسئولان آنها بیشترین اعتراضات را داشته اند.
این سه تیم به لحاظ داشتن هواداران بیشمار و تیم های رسانه ای همواره دست پیش را گرفته اند تا پس نیفتند!!
برای مثال اگر به اظهارات مورایس مربی مبرز و کاردان سپاهان نظری بیاندازید به صراحت می بینید که او در اوایل فصل بسیار مثبت و اثر گذار صحبت می کرد و در نشست ها حاضر می شد اما او در کوران مسابقات به جاده خاکی زد.
در واقع به او گفته شد در فوتبال ایران باید از فشار روحی و روانی به مسئولان اجرایی و داوران استفاده کند و در انجام مسابقات شائبه ایجاد کند.
همین رویه را در واکنش ها و اظهارات ساپینتو هم می بینیم. این مربیان خارجی برای ارتقا سطح فنی تیمهای باشگاهی به ایران آمده اند، اما به لحاظ تفکر غلط مدیران و بستر نامناسب در فوتبال ما به جاده خاکی زده و معادلات را به هم زده اند.
پرسپولیسی ها هم دست کمی از دو رقیب خود ندارند و در همه حال اعتراض می کنند و در صدور بیانیه ید طولایی دارند.
در مسابقات جاری که سرنوشت قهرمانی به روز آخر کشیده شده، باید همه کمک کنیم تا حسن ختام بازیها با خاطرات خوبی همراه باشد.
تحریف مسائل و تهییج بی دلیل هواداران و بالا بردن میزان الحراره آنها - تنش و مناقشه را افزایش می دهد.
در این گیرودار برخی با قیافه حق به جانب خود را قهرمان واقعی می نامند، در حالی که به قهرمانان خیالی چیزی نمی دهند!!
باید تیمها تلاش کنند با ارائه بازیهای جوانمردانه و سالم مسیر درستی انتخاب کنند.
ایجاد مرافعه و درگیری کلامی و مسابقه بیانیه و انگ زدن به این و آن فوتبال ما را به حاشیه می برد و از مجموعه تلاشهایمان بهره درستی نمی بریم.
در فوتبال حرفه ای امروز جدا از تلاش برای ارتقا دانش فنی و علمی مربیان و بازیکنان باید حرف زدن و چگونه صحبت کردن را هم بیاموزیم. حرف زدن هم هنر می خواهد که خیلی ها از آن بی بهره هستند.
نویسنده: احمد میرزاییان