اینکه چگونه چنین شرایطی بر اداره فدراسیون های ورزشی تحمیل شده حکایت دیگری دارد اما اتفاقات بازی های آسیایی ایجاب می کند که بعضی روسای فدراسیون شهامت به خرج بدهند و داوطلبانه کنار بروند اما دریغ و افسوس که چنین روحیه ی توام با انصاف و جوانمردی را در هیچ فدراسیونی ندیده ایم و عجیب اینکه برخی از روسای فدراسیون های طلبکار دائمی ورزش، مردم، وزارت ورزش و کمیته ملی المپیک هستند.
درخواست منابع مالی بیشتر دارند بدون اینکه خود را مقصر و موظف بداند، تنها کاری که این قبیل فدراسیون ها بلدند خود را وابسته به فدراسیون های بین المللی بدانند و دایم تهدید کنند که اگر دست به صندلی ما بزنید تعلیق می شوید.
وقتی عده ای ذینفع دور یک میز می شنیدند و اساسنامه فدراسیون ها را دلخواه می نویسند چیزی نیست جز اینکه در ورزش ما نظارت و مسئولیت پذیری فراموش شده و صلاح مملکت مقهور منافع آدمیان شده است.
نویسنده: حسین علی اسماعیلی