نایب رئیس اول فدراسیون فوتبال روزی که بر این سمت تکیه زد برای خیلی ها این سوال را پیش آورد که با وجود اینهمه مردان و حتی بانوان تحصیلکرده فوتبالی چرا باید یک قهرمان دوومیدانی سکان ورزش پر سر و صدا را در اختیار بگیرد و هنوز هم این معما حل نشده محفلی که باعث شدند علی کفاشیان فوتبالی شود و بعد عده ای از رفقای دیگر وارد مستطیل سبز شوند و این بلاهای عجیب و غریب سر فوتبال ما بیاید، چه بوده است؟ آیا حامیان این مرد همیشه خندان و برخی دوستان امروز می توانند پاسخگوی حمایت های بی بدیل خود باشند؟ آقای کفاشیان هرچند مردی دوستداشتنی است اما وی و رفقا واقعا چکاری برای فوتبال کرده اند که امروز از کنار هزار و یک مکافاتی که دچار فوتبال ما شده یا لطیفه گویی می گذرند؟ وقتی مسئولیت پذیری در گرو مسوولان ما نباشد و حتی فرهنگ عذرخواهی را هم ندانند همه چیز سطحی و گذرا و لبخندکنان می گذرد(!) حکایت یحیی و فرهاد دوستی از یکی از شهرستان ها زنگ زد و گفت: اینهمه فرهاد مجیدی را نقد کرده اید و نقد شما هم مقبول و از سر دلسوزی بود، شما بر خلاف برخی ها فرهاد کشی نکرده اید اما لااقل هشدار داده اید و به یحیی گل محمدی هم تذکر بدهید تا شبیه فرهاد مجیدی نشود، چون ایشان هم کارهایی می کنند که معنی و مفهوم آن حاشیه است. یحیی در چند وقت اخیر تیم شهر خودرو را وسط های کار رها کرد و به پرسپولیس رفت، بعد از دربی مصاحبه هایی انجام داد که از وزن وی کاست و صحبت از استعفای شفاهی بعد از لیگ آسیا و... یحیی که مثل فرهاد مجیدی کم تجربه نیست حیف است که مربیانی چون وی بسوزند و ما هم می نویسیم آقا یحیی! نیمکت مربیگری را با وزن مربیگری پرسپولیس و شان معلمی تان ارزیابی کنید لطفا.