خیلی هم نگاه روشنفکرانه به فوتبال هواداری نگاه کنیم آنوقت یادمان می رود که اساس فوتبال چیست و مخاطب این رشته مهیج چه در فکر و ذهن دارد. برخی از دوستان بواسطه چند سفر با تیم ملی و رکت در مدار سئول نشینان پوزیشن های جالبی از خود نشان می دهند که گویی طرفداران استقلال بعد از شکست رقیب سنتی شان باید ابراز دلخوری کنند و پا به پای هواداران مغموم پرسپولیس اشک بریزند. قرار نیست طرفداران چند آتیشه استقلال و پرسپولیس همان دید آرسن ونگر یا اتوری هاگل را از فوتبال داشته باشند. بهتر است گاهی وقت ها عینک روشنفکری و پوزیشن های خودبزرگ بینی را تغییر داده و به نگاه مخاطب حتی اگر کور و کر و لال باشد احترام گذاشت. بحث هوادار واقعی و غیرواقعی نیست، بحث تعصب و غیرت نیست! صحبت از این است که در همه جای دنیا که مثال بارزش رئال مادرید و بارسلوناست طرفداران حاضرند قهرمان نشوند اما در دربی با رقیب سنتی خود پیروز میدان باشند. پس یک خبرنگار پرسپولیسی نمی تواند در قالب یک نویسنده ظاهرا روشنفکرانه ق ندارد برای هوادار استقلال در روز ناکامی رقیب سنتی خود تعیین و تکلیف کند. من توهین و فحاشی را تایید نمی کنم اما فوتبال با کرکری هایش زیباست و باید فوتبال را از جایگاه یک هوادار واقعی روی سکوها دید. خبرنگاران جوان تر باید زحمت بکشند آن طرف جایگاه شیشه ای هم بروند و از چند و چون سکوهای ورزشگاهها هم باخبر بشوند. فوتبال واقعی را از پشت عینک روشنفکرانه با یک لیسانس ناقابل نمی توان درک کرد.
حامد قاسمی عارف