اما یک مرد را باید استثنایی ترین دانست حسن کرد که در 20 سالگی کاپیتان تیم ملی شد و 13 سال این نوار زیبا و غرور انگیز را روی سینه هایش زینت داد و در نخستین حضور والیبال ایران در مسابقات جهانی 1970 بلغارستان بر تارک تیم ملی درخشید حسن کرد در کنار همه ی اقتداری ک از نظر فنی و مدیریت و رهبری در والیبال داشت هرگز عافیت طلبی نکرد و نان به نرخ روز نخورد.
اسطوره والیبالی ایران سال ها است که گوشه نشینی اختیار کرده است و به همه درخواست هایی که از او شده جواب رد داده است وی سال پیش برای دومین بار زانویش را به تیغ جراحی سپرد و حالا با آن یال و کوپال ستودنی واکر دست گرفته است و به زحمت حرکت می کند جویای احوالش شدیم گفت: کاری به دنیای والیبال ندارم چون آقای یزدانی خرم کاری کرد که دور این ورزش را قلم بگیرم از هیچکس گله و توقعی ندارم ماشینم را فروختم و خرج جراحی خودم کردم متاسفانه کرونا اجازه نمی دهد که با کمک دکتر نوروزی به مداوای لازمه بپردازم...
به راستی آیا از حسن کرد در والیبال بزرگتر و مقبول تر داریم؟ صندوق حمایت از قهرمانان چگونه این بزرگ مردان ورزش را فراموش کرده است پرداختن به قهرمانانی که پول پارو می کنند و درآمد عالی دارند هنر نیست معرفت این است که اشخاصی چون حسن کرد که بدون چشم داشت مالی درخدمت ورزش ملی بوده اند مورد پشتیبانی قرار بگیرند برای گفت و گو با وی رسانه های آنسوی مرز ها سر و دست می شکنند و اما حسن هرگز تن به این درخواست ها هم نداده است او را سلطان بی گفت و گوی آسیا می خواندند قدری قدر دان باشیم.
نویسنده: جمشید حمیدی