اما اگر اشتباه فاحش داور پیش نمی آمد شاید سرنوشت بازی تغییر می کرد یا حداقل دو تیم مساوی می شدند و از این طریق دوستداران سرخ و آبی با اعصاب آرام به بدرقه دربی می پرداختند در کنار این تلاش هایی که برشمرده ایم تاکتیک البته که خیلی پررنگ نبود به هر حال این بازی از 30_40 سال پیش به این طرف حساسیت خودش را داشت و ولی آنچه که در پایان دیدیم واقعا جای تاسف بود اینکه چگونه ورزشکارانی که باید الگوی نوجوانان و جوانان ما باشند پای بر اخلاق می نهند و کلمات و جملاتی را بر زبان جاری می سازند که گزارشگر جوان تلویزیون هم از آن به عنوان یک ناهنجاری نام برده است شاید او انقدر حجب و حیا داشت که به خود اجازه ندهد بگوید که چه ناسزا هایی بین برخی از بازیکنان رد و بدل شد و از همه بدتر آن بزن بزن انتهای بازی بود که دو طرف صحنه ی زشتی را به تصویر کشیدند که عجیب اینکه فلان مربی که کوله باری از تجربه و سابقه در تیم ملی را دارد خود به جمع آتش بیاران معرکه می پیوندد درست و درست برعکس کریم باقری عمل می کند، مربیان تیم های بزرگ باید انقدر بزرگوار باشند که بازیکنان مقابل آن ها احساس کوچیک کنند و مطیع و فرمانبردارمحض باشند، این بازی را آن سوی مرز ها هم دیده اند تا جایی که کارشناس مسابقات یک کشور فوتبال خیز از لندن هم درباره داوری و کیفیت بازی نظر می دهد و عجیب اینکه بازیکنان ما این حساسیت ها را درک نمی کنند با این همه دربی هم تمام شد اما زخم بی اخلاقی همچنان برچهره فوتبال ما نقش بسته و نیازمند برخورد جدی و قانونی فدراسیون فوتبال و کمیته انضباطی این تشکیلات است.
نویسنده: رضا اسماعیلی