وزنه برداری ایران در المپیک لندن اول شده بود و چین دوم و در بازی های ریو چین اول شد و ایران دوم
آن زمان سعید محمدپور، نواب نصیرشلال، سهراب مرادیان بهداد سلیمی و سجاد انوشیروانی روی سکوی افتخار ایستادند اما این ورزش پرافتخار متاسفانه کم کم از ستاره ها تهی شد تا جایی که در بازی های اخیر توکیو به مدال نقره علی داوودی بسنده کرد. نمی خواهیم به گذشته های خیلی دور برگردیم زمانی که محمد نصیری، منوچهر برومند، نصرالله دهنوی، حسین رضا زاده، شاهین نصیرنیا و... با دست خالی و کمترین امکانات صیادان مدال های زرین و نقره ای دنیا بود. امروز اما سقوط وزنه برداری مایه تاسف و حیرت است.
با این مقدمه دنبال پاسخ پرسش های امروز جامعه وزنه برداری هستیم که اینکه آیا سهمیه سهراب مرادی واقعیت داشته و ساخت و پاختی در مورد جابه جایی وی با وزنه بردار قطری سرعت گرفته است یا این که شایعه سازان دست به انتشار چنین شائبه هایی زده اند؟
فدراسیون وزنه برداری به دلیل پیشینه و قناعی که جوانان ایرانی در این ورزش سنگین دارند موظف است که شفاف سازی کند تا ابرهای کدر سوءتفاهمات و یا واقعیاتی که وجود دارد برطرف شود. حداقل این انتظار را از وزیر جدید ورزش داریم تا با بررسی دقیق حقایق را کشف کرده و اجازه سقوط پیش از این را در وزنه برداری ندهد.
نویسنده: عباس اسماعیلی