او خورشید مهربان آسمان کشتی ایران بود. از ریاست فدراسیون گرفته تا سرمربیگری و هدایت ملی پوشان ایران در عرصه های بین المللی را خالصانه برددوش کشید. امروز سیروس پور عاشق و مدرس پرتلاش مکتب جوانمردی از میان دوستدارانش پرکشید و خاطرات گرامی اش مسبب خزان دل ها شد.
نابغه ای که شصت سال، آرش وار تیر جان در فضای کشتی رها کرد تا آموختگان مکتبش، مدرسان رادمردی و فروتنی و نوع دوستی شوند.
چه زود و چه حیف که در زمان حیات بزرگمردانی چون پرویز سیروس پور از وی تجلیل و تکریم به عمل نیاورده ایم و دریغا که چه زود دیر می شود.
این واقعیت تلخ زندگی مردانی است که بدون رنگ و ریا در خدمت جوانان این آب و خاک بودند و هرگز به اندازه ارزشی که داشتند، قدر ندیدند. فقدان استاد سیروس پور را به جامعه کشتی و خانواده محترم و همسر گرامی ایشان که کاپیتان تیم ملی والیبال بوده اند، تسلیت می گوییم. خداوند روح این خادم ارزشمند را قرین رحمت فرماید.
نویسنده: احمد دباغ