امین آقا فرزانه، نامی آشنا در بخشی از جامعه ایرانی است. او قهرمان دوومیدانی آموزشگاه های شهرری بود. به اردوی تیم ملی دعوت شد اما در آستانه سفر به مسابقات بین المللی هندوستان پروازی انجام نشد.

چهره محبوب جنوب شهر تهران می گوید: من کاپیتان تیم فوتبال آموزشگاه های شهرری و 13آبان بودم. مربی ما آقای محمود خوشخوان از داروان مطرح آن زمان بود. در دوهای 800 متر تا 3000 متر با بسیاری از ستارگان آن زمان دوومیدانی مانند زنده یاد انتظاری یا حتی آقای سلمان حسام هم دوره بودم. اما پس از آن یک زندگی پر از فراز و نشیب را تجربه کردم «تلخی عمر بشر، حاصل بی تجربگی ست». دنبال حادثه و شور و شر فراوان رفتم اما آخر به این نتیجه رسیدم که هیچ چیز بهتر از زندگی سالم نیست. امروز خدا را شکر می کنم که به اتفاق عده ای از افراد خیر، خدمتگذار مردم هستم. تهیه جهیزیه یک دختر دم بخت یا تامین کرایه خانه یک مستمند به مراتب از اسم و آوازه کاذب است. باید از خداوند شاکر باشم که فرصتی این گونه به من داده تا بتوانم اگر روزی سیلی به گوش فردی زدم یا دل مادری را شکستم، دست به جبران مافات بزنم.

 امین آقافرزانه از ما می خواهد که از اشخاصی یاد بکنیم که بی منت و خداپسندانه کنار ایشان به یاری نیازمندان می شتابند. افرادی چون داوود نوروزی، پیمان اسدی، داوود قنات، مهران حسرتی، جعفر نصیری، صابر روستا و حسین فرزانه تشکری ویژه داشته باشم و از حاج رضا اسماعیلی مدیرمسئول ورزشکار البرز ورزشی هم ممنونم که امروز به پاس بزرگداشت «رفیق بی کلک، مادر» جمعی از شاخصان ورزش را دور جمع کند.

گفت و گو: پیام محرمی