کاری به مسائل مربوط به حواشی تبلیغات محیطی نداریم. آنچه که در این مقاله به ما ربط دارد بحث فنی درباره کیفیت کار استقلال است.
تیمی که ۷۰درصد مالکیت توپ و زمین را در یک بازی خارج از خانه در اختیار دارد ولی در نهایت در حسرت گلزنی در حد یک تیم پیروز میدان می سوزد. این یک معضل فنی است که نه به داور مربوط می شود، نه به مدیر عامل و نه ورزشگاه خالی از تماشاگر که مشکل به کادر فنی بر می گردد. شاید فرهاد مجیدی مربی تیم استقلال مرد محبوب آبی ها تلقی شود که باز در این مورد حرفی نیست اما باید پذیرفت که دندان نیش تیم استقلال فاقد کارایی و عملا از کار افتاده هستند.
خط حمله تیم استقلال زهر ندارد. حداقل تا به امروز چنین دیده شده است مردان کادر فنی استقلال قبل از اینکه انرژی خودرا صرف مسائل و حرف های حاشیه ای کنند باید به نکات ظریف فنی و اساسی معطوف سازند تا بلکه استقلال از بحران تساوی در پی تساوی خارج شود.
متاسفانه مهاجمان تیم استقلال به ارائه بازی ساکن و درجا بد جوری عادت کرده اند از قرار گرفتن در فضا و یا ایجاد فضا سازی جهت شکاف در سازمان دفاعی تیم حریف هیچ اثری در استقلال یافت نمی شود.
ساکن بودن این مشکل را پدیدار می سازد تا دیگران و مردانی که قرار است از پشت سر مهاجمان به خط حمله اضافه شوند چنین فضایی را پیدا نکرده و عملا از قدرت نیش زدن استقلال می کاهد.
این رویه برای تیمی چون استقلال که مالکیت ۷۰ درصدی توپ و زمین را در اختیار دارد سم است.
به روایتی دیگر استقلال هنوز در اندرخم مشکلات تاکتیکی گرفتار است.
تیمی با این تعداد مهره و با آن خریدهای سنگین خارجی نتواند به تیم زهردار، گلزن و قدرت اول تبدیل شود باید از صفر تا صد مورد آنالیز قرار بگیرد.
نویسنده: اکبر عزیزی