امید داشتیم با انتخاب وزیری از جنس ورزش، ورزش ایران پس از سال ها بغض در گلو مانده خویش را فرو داده و نفسی راحت بکشد.
امید داشتیم با حضور یک ورزشی شناخته شده در راس وزارت، دوره آزمایش و خطا در ورزش ایران به پایان رسیده و مبنای انتخاب ها و انتصاب ها، شایستگی افراد و تخصص آنان باشد .
امید داشتیم با حضور یک ورزشی اهل فن سره از ناسره جدا شده و چسبیده ها به ورزش زحمت را کم کنند .
امید داشتیم راهبرد توسعه ای ورزش هر چه زودتر تبیین و با توجه به در پیش بودن بازی های آسیایی ۲۰۲۲ هانگ ژو و المپیک ۲۰۲۴ پاریس ، ورزش قهرمانی ایران برنامه محور حرکت کند .
و امیدهای زیادی که پنداری دوباره قرار است در پستوی ذهن مان جای گیرند و جز حسرت برایمان چیزی باقی نماند .
در حالی که چندین ماه از استقرار دولت سیزدهم می گذرد، اما در عرصه ورزش اتفاق خاصی صورت نگرفته و «در» بر همان پاشنه سابق می چرخد .
به گواه کسانی که در عرصه وزارت ورزش حضور دارند، نه تنها اتفاق خاصی روی نداده بلکه وزیر ورزش در موضعی انفعالی و جدا از دید و بازدیدهای متعارف، چشم انتظار نشسته که از بیرون برایش نسخه بنویسند ؛ چه در انتصاب ها و چه در سیاست گذاری ها !
واقعا عجیب است که چرا وزیر ورزش نمی خواهد «خودش» باشد و از تجارب گرانسنگ موجود در بدنه ورزش استفاده کند؟!
بدتر از همه اینکه وزیر ورزش هنوز یکی از معاونانی که با سیاست های دولت سیزدهم در تعارض بوده را در بدنه ورزش حفظ کرده و گویا اگر تصمیمی نیز برای تعویض او وجود داشته باشد به او قول ریاست کمیته ملی المپیک داده شده است !
به هر روی جامعه ورزش از دکتر حمید سجادی انتظار داشته و دارد که با اتکا به بدنه کارشناسی ورزش و سرمایه های انسانی موجود که عمری خاک ورزش خورده و دم بر نیاورده اند، برای توسعه ورزش همگانی و قهرمانی نقشه راه داشته باشد و به توصیه های خارج از مجموعه ورزش و حتی تامین نظر و خوشامد نمایندگان مجلس در جهت بیمه کردن حضور خود در راس وزارت ورزش و جوانان ، دست به انتصاب هایی نزند که ورزش را از چاله به چاه بیندازد .
آقای دکتر سجادی امروز موضوعات مهمی روی میز شما قرار دارد که اگر از آنها غفلت کنید ،به سرعت به معضلی برای مدیریت شما تبدیل می شوند که بیرون رفتن از آنها کار راحت و بی دغدغه ای نخواهد بود .
نویسنده: حجت اله اکبرآبادی