گلزنان دربی همیشه محبوب ترین بازیکن نزد هواداران خود بوده و هستند و یکی از موفق ترین گلزنان دربی پایتخت زنده یاد صفر ایرانپاک بود.

صفر از بازیکنانی نبود که تصادفی فوتبالیست شده باشد زیرا وی فرزند سیف الله فوتبالیستی بود که به عنوان مدافع در تیم بورک شاپ مسجد سلیمان بازی می کرد آن هم در زمانی که فوتبال در ایران فراگیر نبوده است.

روزی تیم محله صفر برای انجام مسابقه با تیم فاخری دعوت می شود البته باید گفت در آن زمان تیم فاخری متعلق به نوجوانان شاهین بوده است. در آن مسابقه صفر بازی خوبی ارائه داد و باعث شد آقای جاسم اهل یرف مربی تیم فاخری او را به تیم نوجوانان شاهین دعوت کند.

در واقع صفر الفبای فوتبال را از شاهین فرا گرفته است. چندی از پیوستن وی به تیم فاخری نگذشته بود که بزرگسالان شاهین به خاطر پا به سن گذاشتن بازیکنان خود خانه تکانی می کنند و همین باعث می شود چند بازیکن دیگر فاخری از جمله صفر به شاهین آورده شود. در همان سال صفر ایرانپاک با شاهین نائب قهرمان باشگاه های اهواز می شود و در سال بعد هم در باشگاه های اهواز شاهین با شکست تاج به عنوان قهرمانی اهواز دست پیدا کرد.

صفر در سال های 44-45 با منتخب آموزشگاه خوزستان مقابل منتخب تهران قرار می گیرد و تیمشان با یک گل شکست می خورد اما در همان مسابقات مقام قهرمانی را از آن خود می کند. این قهرمانی راه را برای ورود به مراحل بعدی وی هموار می سازد.

صفر در تیم باشگاهی پرسپولیس و در غیاب حسین کلانی بازیکن ثابت می شود و با زدن 20 گل برای 20 مسابقه در مسابقات باشگاهی جام کوروش رکوردی را به دست آورد که تحسین برانگیز بود و شانس صفر را برای پوشیدن پیراهن تیم ملی به ارمغان آورد.

صفر ایرانپاک توپچی سرزمین آفتاب جنوب جانشین بزرگانی چون خلیفه، دهداری، برمکی، محراب و افتخاری شد و همانند آن ستارگان با چهره ای سوخته اما روحی پاک و روشن در فوتبال ایران درخشید و یک استثنا بود.

صفر از این جهت دست یافتنی است که در سه دربی متوالی گلزنی کرده بود و با هفت گل زده بهترین گلزن تاریخ شهرآورد به حساب می آید.

در عکس پیوست صفر ایرانپاک پیشاپیش مودت، وطنخواه، کاشانی و نورائی در دیدار خداحافظی وی دیده می شوند که برای صفر سنگ تمام گذاشتند.

دو نوجوانی که ساقدوش صفر هستند وی را همراهی می کنند و گل هایی که در دستانشان دیده می شود گل های اهدایی طرفداران پرسپولیس است که به گردن توپچی بزرگ آویختند.

نویسنده: حبیب رحیمی