علیرضا لرستانی عاشق کشتی است. 40 سال از عمر خود را در این ورزش گذرانده است. اما این روزها که بیرون از گود قرار دارد، می گوید: شرایط باید مساعد همکاری باشد. یک عمر با عزت و شرف زندگی کرده ام. با این چهره شاخص هنر و ورزش گفت و گویی مشروح داشته ایم.

وی گفت دوستان نباید از بیان حقیقت ناراحت شوند. علیرضا دبیر هم مانند رسول خادم عزیزان من هستند اما باید بپذیریم که آقای دبیر طی دو سال گذشته تلاش خوبی داشته است و نتیجه هم گرفت اما اینکه می گویند از 4 صبح بیدار می شوند و شب دنبال کارها هستند،  واقعیتی را به تصویر می کشند و آن اینکه به مشورت و مشاوره خیلی توجه ندارند. وگرنه در دنیای تقسیم کار و برنامه ریزی دلیلی ندارد که یک رئیس از صبح تا شب دنبال کارها باشد و بقیه فقط نظاره گر و تماشاچی باشند. به اعتقاد من آقای دبیر هرچه کار کرد برای چهار سال جاری ریاستش بوده یا هست. در صورتی که آقای خادم به آینده نگری اعتقاد وافر داشت و هرچه مدال و عنوانی که است، محصول زحمات او و فدراسیون وی بوده است. اما هم اینکه علیرضا دبیر باید ادبیات گفتاری اش را رعایت کند، رسول خادم هم با گرفتن حوله در دست کنار مربیان نشسته و اعتبار خود را کمرنگ کرده است.

من محمد بنا را دوست دارم. البته انتقاداتی هم از وی دارم اما او با کشتی گیران و شاگردانش زندگی می کند و در عین حال فاصله ها را رعایت کرده اجازه نمی دهد هیچ فردی وارد حریم او شود. متاسفانه برخی از مربیان ما کاربلد نیستند و دانش و بینش لازمه را برای هدایت کشتی گیران ما ندارند.

من ضعف ها را می گویم و بارها به آقای دبیر یاد آور شده ام که کشتی گیر نوجوان نباید بیش از یک کیلو وزن کم کند اما ورزشکاری را به یاد می آورم که از استان سیستان و بلوچستان آمده و 14 کیلو از وزن خود کاسته بود. نام این ورزشکار امید آرامی بود که در زمان ریاست خادم رخ داد. ما اگر به نوجوانان و نونهالان راه درست ورزش کردن و زندگی کردن را نیاموزیم، نمی توانیم پل خوبی را بین نسل ها برقرار کنیم. مربیان سازنده را نمی شود در تیم های ملی جای داد اما می توان با پرداخت حقوق ماهانه حداقل 10 میلیون تومان آنان را دلگرم ساخت تا به سازندگی ادامه بدهند. فرقی نمی کند مربی والیبال و بسکتبال باشد یا کشتی. مربی باید الفبای کار را بداند. همواره گفته ام قهرمانی سه بعد دارد؛ یک جسمانی، دو روانی و سه داشتن زندگی صحیح حرفه ای. مربی باید راه زندگی را به بچه هایش بیاموزد.

رونالدو ساعت 9 شب می خوابد، نوشابه نمی خورد و تن به مشروبات الکلی نمی دهد. محمدحسین محبی قهرمان سابق کشتی جهان بارها می گفت: 15 سال بود که من ساعت 4 بعدازظهر تا 7 شب را نمی دیدم. همواره در سالن ها بودم. قهرمانان کشتی ما باید این الگوها را بشناسند و بیاموزند.

ورزش رایگان

باشگاه ها را به بخش خصوصی اجاره دادند و فرزندان مردم باید پول بپردازند تا تمرین کنند. کشور ما روی گنج نشسته است. چرا نباید ورزش کردن رایگان باشد تا ورزش همگانی به تبلیغ یک روزه حضور فلان وزیر با گرمکن در مسیری کوتاه باشد، نمی توانیم باعث شکوفایی استعدادهای درخشان مملکت باشیم.

درباره مربیگری بحث فراوان است. اگر کسی قهرمان المپیک نباشد، نمی تواند مربی باشد، حرف درستی نیست. همه چیز بستگی به شعور و شم افراد دارد. مربی دو زبان خارجی بلد باشد، بد نیست اما مربی باید کشتی بلد باشد.

پیشنهاد می کنم که مدیران مملکت ما از جمله مدیران ورزش بروند و دوره های مدیریت را در کلاس های عالی یاد بگیرند. پژمان درست کار عزیز و دوست من است. اما انتخاب او باید مدلل باشد. محمدرضا طالقانی از مربیگری باشگاه شروع کرد و سرپرست شد. مدیر باشگاه و سپس رئیس فدراسیون. آقای سیروس پور هم همین طور. اینکه در یک دورهمی مربی تیم ملی را انتخاب کنند، کار مقبولی نیست. پس این همه خبرگان در کشتی چکاره اند. چرا در انتخاب سرمربی تیم ملی از آنها مشورت نمی گیرد.

مشروح این گفت و گو را در کانال البرز ورزشی می خوانید.

گفت و گو: احمد دباغ