جمعه دهم فروردین ماه
نیم نگاه

گلی در کویر وزنه برداری

وزنه برداری ایران در اوج ناامیدی صاحب مدال نقره مسابقات جهانی ازبکستان شد. به لحاظ کیفی و اینکه آیا ستارگان بزرگ این رشته بعد از المپیک به چنین رویدادهایی روی خوش نشان می دهند یا از کنار آن بی تفاوت می گذرند، بستگی به نظر خبرگان وزنه برداری دارد.

عجیب است که فدراسیون وزنه برداری با همه انتقادهایی که به آن می شود، حتی نمی تواند شرایط اردویی مناسبی را در اختیار تتمه وزنه برداران باقی مانده به وجود آورد؛ به طور مثال مصطفی جوادی که مدال نقره مسابقات اخیر را کسب کرده است، تاکید کرد: اگر شرایط بهتر بود و مسئولان کمک می‌کردند، همه با شرایط روانی و بدنی بهتری وارد مسابقه می‌شدیم. کل تیم شرایط بدنی و روانی آنچنان خوبی ندارد. واقعا در اردوی آخر، شرایط بدی داشتیم و بدترین اردوی تاریخ وزنه‌برداری بود. صبحانه مناسب نداشتیم. منزل ما کرج است و از منزل برای من غذا می‌فرستادند  و نمی‌شد غذای داخل اردو را خورد. تغذیه ما از یک بدنساز درجه سه بدتر بود و تمام ملی‌پوشان از جیب هزینه کردند. نمی‌دانم چرا مسئولان توجه نکردند و امیدوارم در مسابقات بعدی دیگر این اتفاقات رخ ندهد چون اگر واقعا می‌خواهند برداشت داشته باشند باید قبل از آن چیزی بکارند.

شنیدن این حرف ها واقعا خنجری است بر قلب افرادی که دل در گروی افتخارات جوانان مملکت دارند. اما مسئولان شان قادر به فراهم کردن کمترین مقدمات نیستند. ما در وزنه برداری در المپیک اقتدار مثال زنی داشتیم اما امروز به همین تک مدال ها دل خوش کرده ایم و با وضعیتی که می شنویم، شاید دیگر گلی هم در کویر نداشته باشیم.  

نویسنده: حسین علی اسماعیلی