شنبه یکم اردیبهشت ماه
طراحی اصولی برای‌ بازی های آسیایی؛

اتحاد و یکپارچگی نیاز امروز وزنه برداری است!

نفرات حاضر در مسابقات جهانی ازبکستان  نیمی از بضاعت وزنه برداری بود که با تدارکی ناکافی نایب قهرمان شد. برای کسب موفقیت لازم است با بسیج امکانات و با اتحاد برای آسیایی هانگژو تلاش کنیم.

علی مرادی و همکارانش برای پیشرفت و اعتلای وزنه برداری تلاش وافری داشته اند. این تلاش شبانه روزی را نباید از نظر دور داشت و چشم بر واقعیات بست.  اما از قدیم گفته اند: یک دست صدا ندارد و نمی توان با یک دست چند هندوانه برداشت! مشکلی که در دهه گذشته در وزنه برداری   نمود عینی داشته و در بازی های آسیایی و جهانی آسیب جدی به ارکان فدراسیون و ورزش کشور  وارد کرده است، بحث چند صدایی و سیاست دفعی بوده است.

خیلی از نفرات شاخص با تجربه و قهرمانان ملی مورد بی مهری قرار گرفته و بیرون گود مانده اند!

در مقاطعی که  حسین رضازاده رئیس فدراسیون بود و مرادی در کنفدراسیون آسیا و جهانی  پست و کرسی  رفیعی داشت، این مناقشه و مجادله را در صحنه رقابت ها  به وضوح می دیدیم.

از آن دوره این تنش ها و اختلاف سلائق بروز کرد .پس از آنکه مرادی به ریاست فدراسیون  آمد و رضازاده  کنار رفت، این دو نشست و جلسه ای با هم نداشتند تا تجارب حاصله   کمک حال  وزنه برداری باشد.

متاسفانه افرادی چون حسین توکلی و رضازاده را باید در قاب تلویزیون ببینیم.

قهرمانان نامی این رشته از جمله سهراب مرادی، کیانوش رستمی و داوودی و دیگران هم مورد بی مهری و کم لطفی قرار گرفته اند.

از زبان وزنه برداران اعزامی از جمله مصطفی جوادی  مدال آور نقره مسابقات فوق شنیدیم که شرایط اردو مناسب نبوده است.

نداشتن صبحانه و تغذیه نامناسب و اینکه قهرمانان از خانه غذا می آوردند، با اصول حرفه ای و تدارک جهانی سازگار نبوده است.

گلایه آنها از بدنسازی معمولی و شرایط بد اردو و قهر و آشتی چند چهره شاخص وزنه برداری نشان از آن دارد که مدیریت این رشته‌ ایده آل نیست.

این پراکندگی و مجادله نیروها را باید با‌سباست جذبی و ایجاد فضای مفاهمه و گفت و گو رفع و رجوع کرد.

سلیمانی ها، مصطفی‌جوادی ها و یوسفی ها و چند بانوی جوان نشان دادند با حمایت بیشتر و در سایه تمرینات منظم تر می توانند در بازیهای آسیایی بدرخشند و در المپیک‌پاریس مدال آور باشند.

مرادی و همکارانش در فدراسیون با کمک و مساعدت  وزارت ورزش و  همراهی کمیته ملی المپیک می توانند آب رفته را بجوی باز‌گردانند و با اتحاد و به کار‌گیری تمام نیروها وزنه برداری را به روزهای اوج نزدیک کنند.

نویسنده: احمد میرزاییان