مراد علی شیرانی نامی ماندگار در ورزش و کشتی ایران است . هم او که وقتی نیاز کشور را به دفاع در برابر دشمن بعثی دید لحظه ای در انجام وظیفه دینی و ملی درنگ نکرد تا با شرکت در عملیات آزاد سازی خرمشهر و نایل شدن به درجه جانبازی ۷۰ درصد ، دین خود را نسبت به کشور بخوبی ادا کرده باشد.
نفر سوم جهان در وزن ۵۲ کیلوگرم کشتی فرنگی در سال ۱۹۷۷ گوتنبرگ سوئد و نفر ششم المپیک مونترال ، اما بعد از جانبازی و معلولیت از ناحیه دوپا نیز همچنان به خدماتش به ورزش ایران ادامه داد تا در مسوولیت های ریاست فدراسیون کشتی و ورزش کارگری ایران بانی خدمات مثبت و موثری برای ورزش ایران شود . امروز اگر ورزشگاه شهید معتمدی در جنوب شهر تهران فعال بوده و ارایه گر خدمات به جوانان تهرانی در منطقه ای فقیر و کارگر نشین است ، این را مرهون توجه مراد علی شیرانی به امر بازسازی این مجموعه زیباست که اگر از آن غفلت می شد ، امروز این مجموعه نیز در زمره ورزشگاههای مستهلک و از دور خارج شده قرار می گرفت.
به هر روی شب گذشته فرصتی دست داد تا با مراد کشتی دیداری تازه کرده و پای صحبت های شیرین او با لحجه اصفهانی اش بنشینم . گرچه این مرد بزرگ نیز مثل بسیاری از بزرگان اکراه داشت که از بی توجهی ها و نامهربانی مسوولان وقت سخنی بر زبان بیاورد ، اما در لابلای صحبت هایش می شد این ناراحتی عمیق را حدس زد.
بطور طبیعی اگر مردان بزرگ زمانه خویش نیز لام تا کام سخنی نگویند ، این وظیفه از دوش مسئولان در رسیدگی به مسایل و مشکلات آنان ساقط شدنی نیست . و چه زیبا خواهد بود اگر مسئولان بی خبر سراغی از این قهرمانان بزرگ گرفته و اجازه ندهند گرد بی توجهی ، آنان را به پستوی تنهایی شان سوق دهد .
به قول حضرت حافظ «امروز که در دست توام مرحمتی کن/ فردا که شوم خاک چه سود اشک ندامت»
نویسنده: کاظم تکتاز