وزارت ورزش برای برون رفت از بحرانی که از سوی کنفدراسیون فوتبال آسیا متوجه استقلال و پرسپولیس شده (و عنقریب از رقابت های آسیایی حذف خواهند شد)! در نظر دارد؛ در خصوص بدهی های چند صد میلیاردی مالياتی آنها دست به دامن رئیس محترم هیات دولت شود و درباره انفکاک مالکیت دو باشگاه که ایراد اصلی AFCاست، ضمن حفظ مالکیت استقلال در وزارت ورزش، مالکیت پرسپوليس را طبق شنیده ها به يكي از وزارتخانه ها واگذار کند؟!
چنین تصمیمی شايد موقتا موجب عبور از بحران و اسباب دلخوشی طرفداران دو تیم شود، اما آنچه مسلم است به همان میزان که ورود رئیس محترم هیات دولت به ماجرای بدهی مالیاتی سرخابی ها از منظر افکارعمومی (که همواره با مساله مالیات مشکل دارند) بحث برانگیز خواهد بود، واگذاری مالکیت پرسپولیس قوز بالا قوز خواهد بود. به این دلیل که در اواخر دهه ۷۰ که جنگ سهامداران متاثر از واگذاری پرسپولیس به وزارت معادن و سپس حوزه هنری گوش فلک را کرد، واگذاری چند سال پیش استقلال به وزارت رفاه نیز نتوانست دردی از آبی ها دوا کند (!) به ویژه كه بدانیم طبق قانون هیچ دستگاه اجرایی در کشور مجاز به هزینه کرد در امر ورزش حرفه ای نیست؟!
با چنین اوصافی آیا واگذاری شکلی و مقطعی پرسپولیس به یکی از وزارتخانه ها از چاله به چاه افتادن نیست؟
اگر قبل از صدرات حمید سجادی در وزارت ورزش و در سازمان های مختلف مدیرعامل کنونی استقلال با او نقش رئیس و مرئوس نداشتند! آیا بازهم با دور زدن اصل واگذاری، استقلال تحت پوشش وزارت ورزش باقی می ماند و درباره واگذاری مقطعی پرسپولیس تصمیم گیری می شد؟ درباره انتخاب آجورلو پیش از معرفی اعضای هیات مدیره آبی ها و انتصاب اعضا به توصیه او و واگذاري تبليغات دور زمين چطور؟ البته در ماجرای گل گهر و سه امتیاز به حساب استقلال و تاخير در معرفي هيات مديره و مديرعامل پرسپوليس كه شايد بي ارتباط با همان سابقه همكاري نباشد!
نویسنده: مجيد سعيدی