نقدپذیری مهم ترین ویژگی یک جامعه مبتنی بر مردمسالاری و دموکراسی است و ورزش به عنوان یکی از عوامل خودشناسی و جامعه شناسی نیازمند بیش از پیش دیدگاه ها و نظرات سازنده اهالی فن است. اینکه فکر کنیم هرکس منتقد است، پس دشمنی می کند، در واقع هم دچار خودفریبی شده ایم و هم دچار بیماری مردم گریزی؛ اما می دانیم که نقد هم تعریف و معنی خاص خودش را دارد یعنی که جدا کردن خوب از بد یا به عبارتی دیگر بیان محسنات و معایب یک فرد یا یک پدیده.

با این مقدمه گریزی می زنیم به این روزهای به نسبت پرتلاطم کشتی فرنگی ایران که مرد موفقی چون محمد بنا آماج حملات قرار گرفته است. در این رهگذر نگارنده دیدگاه خاص خودش را دارد؛ اینکه هیچ کس عاری از نقد نیست و هیچ فردی حق ندارد خودش را عقل کل بداند. بنابراین با همه احترامی که برای محمد بنا به عنوان یک مربی فخرآفرین، خلاق و شجاع قائل هستیم اعتقاد داریم که منتقدان چرخه انتخابی وی نیز افراد کوچکی نیستند. همه از قهرمانان جهان و المپیک که برخی از آنها دست پرورده شخص محمد بنا هستند. اما باید بپذیریم که در برخی از موارد مطروحه حق با شاگردانی است که امروز خود استاد شده اند و این وظیفه فدراسیون کشتی است که نقدها و نظرات را بشنود و دلسوزان آگاه به شرایط کشتی را دور هم جمع کند و با حکمیت کمیته فنی قوی یا بزرگانی همانند حاج محمدرضا طالقانی و دیگران آنچه را که مطرح می شود در دایره صداقت بریزند و از بین آنها وحدت رویه و وحدت نظر در کمال نقدپذیری را برگزینند.

نویسنده: حسین علی اسماعیلی