پنجشنبه نهم فروردین ماه

دلایل سه شکست ‌پیاپی سپاهان چیست؟

سپاهان با آن همه ستاره و امکانات ویژه چرا  با شکست های متوالی  مواجه می شود؟ این نتایج  ضعیف قطعا با  مباحث فنی مرتبط است و نویدکیا و دستیارانش باید پاسخگو باشند؟

به جهات مختلف باید سپاهان را دارای شخصیت قهرمانی و یکی از اضلاع صدرنشینان لیگ برتر در فصل جاری به حساب آورد.

به لحاظ سخت افزاری و نرم‌افزاری و شیوه مدیریت این تیم کم و کاستی ندارد.

بازیکنان شاخص در تمامی گستره زمین و در تمام خطوط به عینه مشاهده می شود.

مالکیت و اداره بازی سپاهان حقیقتا چشم‌نواز است، اما کار گلزنی بن بست هایی وجود دارد . در فاز دفاعی هم با نخستین یورش حریف، بازیکنان در عقبه زمین مانند پنیر سوئیسی از هم باز می شوند و تاثیر پذیر نشان‌ می دهند!

در این زمینه قطعا محرم ‌نویدکیا و دستیاران او باید پاسخگوی هواداران دو آتشه و متعصب دیار صفاهان باشند؟

چرا تیمی که در خلق موقعیت و تغذیه مهاجمان موفق عمل می کند در‌کار گلزنی تا  این حد ضعف‌ عمده دارد؟

در بازی با پرسپولیس نشاندن شهباززاده و‌ مغانلو در نیمکت ذخیره ها تعجب آور بود. استفاده از زوج خلعتبری و احمد زاده در خط حمله سوال برانگیز بود.

شاید استفاده از اصل سرعت در تهاجم و بهره بردن از کریدورهای  طولی  از سوی حسینی و اسماعیلی فر در جناح راست مد نظر بود  و تصرف و تسخیر فضای حیاتی در مرکز زمین در اولویت فنی نوید کیا قرار داست؟

 هر چه بود این ترفند و تاکتیک فریبنده و‌مقابله تاکتیکی در وقت ‌نخست به هدف نرسید و مشخص شد ،نیمکت‌نشینی مغانلو و شهباززاده تصمیمی نادرست بوده است.

از طرفی مشخصه فوتبال سپاهان نظم و آرامش تیمی در داخل زمین و تمرکز خوب و توام با طمانینه از سوی نویدکیا بوده است.

در دیدار با پرسپولیس فرشاد احمد زاده و در مقاطعی خِعلتبری را عصبی و پرخاشگر دیدیم.

خطاهای ‌مکرر احمدزاده  اعتراضات دائمی او اساس حرکات  سپاهان را مختل کرده بود.

شاید به جای محمد رضا حسینی باید احمد زاده تعویض می شد به ویژه آنکه زوج سازی و همخوانی حسبنی با اسماعیلی فر  در سمت راست نمود بهتری داشت.

در هر حال امیدواریم همچون گذشته سپاهان و دیگر تیم های شهرستانی از جمله آلومینیوم اراک، مس رفسنجان، ذوب آهن، گل گهر، نفت آبادان و مسجد سلیمان، فجر سپاسی، تراکتور، نساجی و پدیده را هم در اوج ببینیم.

بر این باوریم با تعدد تیم های  خوب و اثرگذار می توان به آینده فوتبال خوشبین بود و در نهایت تیم ملی ایده آلی داشت.

نویسنده: احمد میرزاییان