جمعه دهم فروردین ماه

تختی؛ اسطوره بزرگ ورزش ایران

تختی در دهه 30 ظهور کرد و از اولین حضور جهانی کشتی صاحب دوبنده تیم ملی شد. بر سکوی جهانی ایستاد، سال ها ریاضت کشید، گاهی تحقیر شد؛ چون بوی جرم تشک کشتی جزئی از بدنش شده بود تا روزی که در المپیک ملبورن بر سکوی نخست ایستاد؛ بالاتر از قهرمانان روس و آمریکایی تا مردم کشورش به او افتخار کنند. چون یکی از افراد این مرز و بوم بالاتر از نمایندگان ابرقدرت های استعمارگر قرار گرفته و قهرمانشان غرور از دست رفته را به آنان بازگردانند.

غروری که سال ها حسرتش را می کشیدند. جهان پهلوان مدال های زیادی از مسابقات جهانی و المپیک دریافت کرد و هر بار که افتخاری بر افتخاراتش افزوده شد، تنها بار مسئولیت را بیشتر بر دوشش حس کرد؛ نه مغرور شد و نه انتظاراتش از آنها که دوستش می داشتند، فزونی گرفت. او سال ها به عشق مردمی که به او خالصانه عشق می ورزیدند،تمرین کردند و افتخار آفریدند که اگر چنین نبود، آبروی 15 ساله اش در کشتی جهان را به خاطر شادی مردم زیر پا نمی نهاد. چون او در  36 سالگی گام به تشک مسابقات جهانی گذاشت. از تختی گفتن و نوشتن پایانی نخواهد داشت چرا که وی جوانمردی با افتخار در هم آمیخت تا پوریای ولی زمانه خود باشد. جهان پهلوان لقب بگیرد و قهرمان جاوید در ذهن و دل مردم سرزمینش باقی بماند.

تختی مردم تکرار نشدنی تاریخ ورزش ایران است. مردی که کسب رتبه و مقام او را مغرور نکرد. تختی شیفته کمک به مردم بود و قلبش برای آسایش و آرامش هموطنانش می تپید. نمادی از انسانیت و جوانمردی بود. خصوصیات اخلاقی و منش پهلوانی اش وی را همیشه در یادها و اذهان عمومی زنده نگه داشته است.

دنیا نیز به ارزش های اخلاقی و خصلت های پهلوانی تختی به دیده احترام می نگرد و او را برجسته ترین شخصیت ورزشی می داند. الگویی بزرگ برای نسل جوانی است که در آن زمان حضور نداشت ولی دلاوری هایش را لمس کردند .

آری اینجا ایران است، سرزمین پیش بینی ناپذیرترین شیران، ایرانی بدون حماسه و بدون اسطوره مرده است. از این رو سرزمین ایران همواره پر از اسطوره های از یاد نرفتنی است؛ لذا گمانه زنی و گزافه گویی در ساخت و پرداخت بیشتر این حماسه ها بر اسطوره ها پیدا و پنهان مانده است.  آری تختی فرزند نیکنام خانی آباد یکی از این اسطوره هاست.

نویسنده:  جمشید آرش - پیشکسوت کشتی