پنجشنبه نهم فروردین ماه
نیم نگاه

چند کلمه برای هادی ساعی

رویکرد تازه ای را در زمینه انتخاب رئیسان فدراسیون های ورزشی مشاهده می کنیم. اینکه ورزش باید به دست ورزشیان سپرده شود، یک ایده درست و یک خواسته همگانی است. اما امروز که هادی ساعی بر مسند ریاست فدراسیون مدال آوری چون تکواندو نشسته است، انتظار داریم که وی راه حسین رضازاده و حتی آرش میراسماعیلی را نرود.

زمانی که این دو قهرمان نامی ورزش ما روی صندلی ریاست فدراسیون های وزنه برداری و جودو نشسته بودند، دنیایی از شعف و امیدواری در عرصه ورزش به وجود آمد، اما دیدیم که این دوستان آن گونه که انتظار داشتیم و داشتند، نتوانستند افکار عمومی را راضی سازند. ریاست فدراسیون های ورزشی یک رسالت ملی و مردمی و میهنی است. با فرصت طلبی و فرصت سوزی همخوانی ندارد. هادی ساعی به قول استاد افشارزاده، پیر دیر ورزش بیش از همه روی گشاده داشته باشد و تلاش کند که هیچ فردی از اهالی تکواندو ناامید از درب فدراسیونش خارج نشود. می دانیم که نمی شود همه را راضی نگه داشت اما آیین مردمداری می گوید که باید در گفتار و رفتار صادق باشیم تا جامعه حتی نیازمندانش با ما همگون و همدل باشند. ضعفی که در زمان رضازاده او را ناکار کرده بود. انتظار داریم که هادی ساعی بتواند رئیسی مقبول برای ورزش پرافتخاری چون تکواندو باشد.

نویسنده: حسین علی اسماعیلی