آن روزی که پرویز دهداری معلم اخلاق ورزش ۱۴ به اصطلاح ستاره ورزشی را از آسمان فوتبال آفت زده ما به زیر کشانید آقای "ع-ح" نماینده دور دوم مجلس هرچه بالا و پایین رفت که که بتواند احمد درگاهی رئیس سازمان وقت ورزش را به مجلس فراخواند ناکام ماند.

این نماینده که به ناحق به معلم بزرگ تاریخ ورزش ایران توهین و فحاشی می کرد بعدها بدلیل مسائل اخلاقی دستگیر شد.​ روزگاری دیگر نمایندگان مجلس که هرکدامشان دوست داشتند در ترکیب تیم ملی فوتبال دخالت کنند و از حوزه انتخابیه خود افرادی را به تیم ملی تحمیل کنند جوانترین عضو کابینه دولت وقت هرگز به آنان اجازه و فرصت دخالت را نداد.​ آن روزی که نمایندگان وقت تبریز در مجلس به دفتر داوودی شمسی رئیس وقت سازمان تربیت بدنی برای تغییر موفق ترین مدیرکل تربیت بدنی آذربایجان حضور یافتند و با “نه” ایشان مواجه شدند و آن زمانی که برخی افراد فرصت طلب با حمایت جمعی از نمایندگان به موفق ترین مدیرکل تربیت بدنی اصفهان علیرضا رحیمی ظلم کردند، جامعه ورزشی تمام قد در برابر آنان ایستاد.​ این همه ایستادگی سازمان تربیت بدنی در برابر نمایندگان ادوار مختلف کم کم زمینه را برای تشکیل وزارت ورزش فراهم آورد تا هرگاه بخواهند بتوانند وزیر ورزش را به مجلس فراخوانند و در واقع شروع ورود سیاست به ورزش از این ایده نشات گرفت. وقتی موفق ترین رییس سازمان تربیت بدنی بعد از انقلاب، جمعی از اعضای فراکسیون ورزش را برای رفع مشکلات کلان ورزشی در دفتر کار خود در مجموعه ورزشی آزادی دعوت کرد تا با هم اندیشی راه حلی برای پیشرفت ورزش بیابند، هاشمی طبا برای لحظاتی خوشحال شد که آنان بدقت به سخنانش گوش فرا می دهند و ‌یادداشت میکنند اما دلخوشی رئیس سازمان تربیت بدنی وقتی به خشم تبدیل شد که دریافت یادداشت کردن نمایندگان درخواست های کوچکی برای ۱۰۰ عدد توپ فوتبال و ... برای حوزه انتخابیه خودشان بوده و نه ارائه طریق برای بهبود ورزش. در بازیهای آسیایی گوانجو چین که نگارنده مسئول خارج از دهکده در کادر سرپرستی کاروان ایران بودم دکتر سعیدلو آخرین روزهای آخرین رئیس سازمان تربیت بدنی را در هتل پنج ستاره بسر می برد. جنگ او با نمایندگان مجلس از یک طرف و جدال علنی او یا رئیس کمیته ملی المپیک وقت چیزی نبود که بتوان پنهان کرد. سعیدلو هرگز در برابر خواست غیرمنطقی خیلی از نمایندگان تسلیم نشد و او با درگیری با مجلسیان هم خود را قربانی این بازی کرد و هم سازمان تربیت بدنی را. 141 نماینده مجلس نه برای بهبودی امور ورزش و جوانان که برای لجاجت و کینه ای که علیه سعیدلو داشتند مصوبه ای را از مجلس گذراندند که در آن ویرانی ورزش را رقم زد، وزارت نوپای ورزش و جوانان. سعید لو نمایندگانی که از طریق کمیته ملی المپیک به گوانجو آمده بودند را حتی در هتل محل اقامت خود نیز هرگز تحویل نگرفت و حاضر نشد با اکثریت آنان بر سر یک میز بنشیند. آخرین رئیس سازمان تربیت بدنی ایران آخرین قربانی این مجلس نبود. از آنجایی که ورزش در انتخابات مجلس از رای بالایی برخوردار بود برخی از نمایندگان مجلس بسیار تلاش می کردند تا عمارت ورزش در پارک شهر را در ید قدرت خود درآورند و از آنجائیکه رئیس سازمان ورزش را نمی توانستند با استیضاح عزل کنند طرح وزارت ورزش و جوانان را در یک ستیز عنودانه با جامعه ورزشی به مجلس آوردند و متاسفانه با تصویب آن ورزش را در بن بست قرار دادند. در حقیقت قانون به نمایندگان حق نظارت بر تمامی امور داخلی و خارجی کشور را داده است ولی عملاً بیانگر واقعیتی دیگر است، نمایندگان در تمام ارکان ورزش دخالت می کنند و در تعیین مدیران حتی مدیران جزئی شهرستان ها هم بر وزارت ورزش فشار می آورند. مجلس پس از تصویب وزارت ورزش اولین قربانی کاندیدای وزارت ورزش یعنی حمید سجادی را با عدم رای اعتماد راهی پیست دومیدانی کرد. پس از آن دکتر عباسی از خود مجلس راهی عمارت ورزش شد او که یک انسان آزاده و باشخصیت است هرآنچه مجلسیان گفتند انجام داد. ولی وقتی دید که ورود نمایندگان به جزئی ترین امور ورزش، او و دستگاه نوپایش را به ستوه آورده در برابر خیلی از خواسته های آنان ایستاد و بارها به مجلس فراخوانده شد. مجلس پس از آن نمایندگان دیگری که کاندیدای وزارت ورزش بودند را بدلیل لجاجت با دولت تدبیر و امید قربانی کرد. رضا صالحی امیری، مسعود سلطانی فر و سیدنصرالله سجادی. وقتی در زمان رای گیری برای پست وزارت ورزش به سیدنصرالله سجادی پیشنهاد دادند که در مقابل خواست برخی از نمایندگان اگر کوتاه بیاید او رای اعتماد می گیرد ولی "نه" او به نمایندگان فرصت طلب آن روز مجلس، در حقیقت "نه" به ایجاد بی اخلاقی در ورزش بود. سید ورزش ایران ترجیح داد با یکی دو رای کمتر عنوان وزیر ورزش را بدست نیاورد ولی اجازه نداد باب باج خواهی از وزیر ورزش به نقطه اوج رسد. چه کسی گفته یا تعیین کرده که نمایندگان مجلس از وزارت ورزش سهیمه پول بگیرند برای هزینه کردن در حوزه انتخابی است؟ کدام قانون به نمایندگان این مجوز را صادر کرده است که مدیرکل استان ها را مجبور کنند که پول را به هیات های ورزشی واریز کنند و در اختیار نماینده قرار دهند تا خرج ورزش کند مگر ادارات کل استان ها خود عاجزند که این پول ها را خرج ورزش کنند؟ این همان ضربه ای بود که مجلس هشتم به ورزش کشور زد و ورزش را در سیطره خود درآورد تا با فشار آوردن به وزیر ورزش و معاونین وی در تعیین مدیران کل استان ها، فدراسیون ها و حتی روسای هیات های ورزشی استان ها و عزل و نصب آن ها به دلخواه خود و در اغلب موارد خارج از شایسته سالاری افراد منتسب به خود و دفتر خود را بگمارند و بدینسان شد که نمایندگان مجلس حتی در تعیین روسای فدراسیون ها و کل ورزش دخالت می کنند. اگر هم مدیرکلی یا معاون وزیری به خواست نمایندگان تمکین نکند تهدید به تذکر به وزیر، فراخوان وزیر به مجلس و حتی استیضاح و برکناری می کنند. خلاصه اینکه مجلس با تصویب وزارت ورزش و جوانان، ویرانی ورزش را رقم زده و هیچ مسئول ورزشی در امنیت روانی جهت برنامه ریزی توسعه ورزش قرار ندارد. وزارت ورزش و جوانان بر خلاف قانون که دولت را موظف به کاهش تعداد وزارت‌خانه ها می کرد با اصرار مجلس تصویب و تاسیس شد و این امر با هدف فشار بر وزارت ورزش، طرح سوال، تذکر، احضار و استیضاح بعنوان اهرم‌های فشار و در یک اقدام غیرکاشناسی انجام شد. اقدامی که هم امور “ورزش” را نابود کرد و هم سازمان جوانان را ویران کرد در حقیقت ویرانی ورزش با تاسیس وزارت ورزش شکل گرفت.

نویسنده: رضا صادق زاده