با اینکه بیشتر کارشناسان و خبرگان فوتبال کشور ما تلاش کرده اند تا بگویند که فوتبال ما دولتی نیست، اما همین که رئیس مجلس وارد بحث اساسنامه این تشکیلات مهم ورزشی می شود، عملا خلاف گفته ها و ایده ها عمل می کند.

اینکه رئیس مجلس با همه مشغله هایی که دارد، به فوتبال نیز می پردازد، حایز اهمیت است. اما نباید دنبال مسکن و رنگ و روغن کاری ساختمانی باشیم که از درون در حال متلاشی شدن است. فوتبال ما هرچند که این روزها قوام به نسبت به خوبی پیدا کرده است، باید ثابت کند که اینجوی است و به دولت و سیاسیون اتکا ندارد. در این بین با وجود نیازی که به مداخله مسئولان مملکتی در امر فوتبال داریم، معتقدیم که وزیر ورزش باید از هر طریقی که می داند و حتی رایزنی با رئیس جمهور محترم فوتبال را آن گونه که در دنیا متداول است، در کشور ما جاری سازد. به ویژه این مساله درباره دو باشگاه استقلال و پرسپولیس که در خطر جدی قرار گرفته اند، باید در اولویت باشد و کار اداره سرخابی ها را از دست سیاسیون و نظامیان خارج ساخته و با تشکیلاتی کاملا مستقل اداره شود. در این باره هر یک از صاحبنظران ایده ها و برنامه های به نسبت خوبی را ارائه داده اند، اما تصمیم با وزیر ورزش و دولت است که خود را از بار سنگین انتظارات اجتماعی – ورزشی مردم و ورزشکاران رها سازد. باز هم تاکید می کنیم که فوتبال با وجود وابستگی مادی به تشکیلات دولت باید مانند همه کشورهای دنیا یا حتی کشورهای حوزه خلیج فارس دارای استقلال و استدلال قوی باشد.

نویسنده: حسین علی اسماعیلی