دو خطه والیبال خیز ایران که به نوعی قلب این ورزش زیبا و آکروباتیک محسوب می شوند، دچار نگرانی هایی عمیق هستند. ارومیه با خطر محرومیت از سوی فدراسیون جهانی مواجهه شده و زمان را از دست داده ایم بدون اینکه اقدامی اساسی برای حل این خطر کرده باشیم.

هرچند چهار، پنج روزی تا ضرب الاجل فدراسیون بین المللی باقی است اما فراهم ساختن انبوهی از این بدهکاری ها به بازیکنان و مربیان ایتالیایی، فنلاندی و ... خیلی آسان نمی نماید. دوستداران ورزش والیبال که این روزها نگران آسیب دیدگی های پیاپی مهره های کلیدی شهرداری ارومیه هستند، مانده اند که چگونه با این همه مشکلات مواجهه شوند. از سویی دیگر تیم شهرداری گنبد که پدیده فصل پیش لیگ برتر ایران بود، آنقدر دچار مسامحه کاری شده که موجی از ناامیدی را در فضای توپ و تور ترکمن صحرا پراکنده است.

حبیب کوزه لی ملی پوش سابق گنبد که با تیم گاتالاسرای ترکیه لیگ اروپا را هم تجربه کرده است، می گوید: والیبال گنبد دچار بیماری شده و برای مداوای آن باید دنبال متخصصان گشت. خاک خورده های والیبال در شهر کنار گود نشسته اند و افرادی برای این ورزش تصمیم می گیرند که کار را بلد نیستند. اعتقاد من بر این است که در والیبال گنبد یک کمیته فنی قوی متشکل از مردان کارآزموده بر اوضاع نظارت کند. این کمیته اگر فرد را به عنوان مربی برمی گزیند از همان ابتدای کار صفر تا صد امور را به دست سرمربی بگذارد و هیچ مسئولی حق دخالت نداشته باشد. کمیته فنی در این صورت می تواند پاسخگو باشد و از مربی هم جواب بخواهد. والیبال گنبد نباید به روزی بیفتد که رسیدن به پلی آف برایش آرزو باشد. در دهه 60 ما نایب قهرمان ایران شده بودیم اما همه از تیم انتقاد کردند و انتظار قهرمانی داشتند.

نتیجه اینکه والیبال گنبد و والیبال ارومیه باید یک بار برای همیشه به موانع خودساخته ای که بر سر راه رشد این ورزش زیبا به وجود آمده، فایق آید.

گفت و گو: جمشید حمیدی