جمعه دهم فروردین ماه
نیم نگاه

عواقب فاجعه اومیکرون در ورزش

سهل انگاری، بی توجهی و مسامحه کاری تاوان سنگینی در کشور ما داشته است. نگاهی به روند امور اجتماعی این واقعیت تلخ را به عینه به تصویر می کشد. اما در دوران جولان کرونای جهانگیر هرگونه قصور باعث مرگ و میر صدها هموطن ما می شود.

ما هنوز داغ از دست دادن ستاره های ورزش را در کنار جوانان بیگناه وطن در دل داریم اما عجیب اینکه درس نمی گیریم، وگرنه چگونه 10، 13 بازیکن تیم فوتبال استقلال گرفتار ویروس جدید که بسیار هم خطرناک است، می شوند اما هیچ کس متوجه نمی شود تا دقیقه 90 که معلوم نیست چندین نفر از اطرافیان تیم، مربیان و حتی افرادی که به نوعی در حومه این تیم در رفت و آمد بودند، اومیکرون می گیرند. ویروسی که دامنه فراگیری آن به مراتب از کرونا وسیع تر و خطرناک تر است. دل همه ما و دوستداران ورزش برای حضور در ورزشگاه ها می تپد اما به  چه قیمتی؟ همین چند روز پیش در خانه والیبال تهران مدیر روابط عمومی این تشکیلات با ابراز نگرانی شدید از بابت رعایت نکردن پروتکل توسط معدود تماشاگران خواستار اعمال مقررات شدیدتر از ریاست فدراسیون پزشکی شده بود. اینکه در چنین شرایطی فکر کنیم همه چیز به پایان رسیده است، خودمان را فریب داده ایم. وزیر محترم آموزش و پرورش از بابت باز نشدن مدارس ابراز تاسف می کند اما آیا مسئولان وزارت ورزش و آموزش و پرورش به عواقب ورود به اماکن سرپوشیده، اندیشیده اند. در اروپا اگر تماشاگران در ورزشگاه ها حضور می یابند، رعایت پروتکل ها نهادینه شده است. اما در کشور ما متاسفانه کافی است سری به متروها و اتوبوس ها بزنیم تا با عمق فاجعه بی توجهی و بی مبالاتی عده ای پی ببرید.

نویسنده: حسین علی اسماعیلی