جمعه دهم فروردین ماه

نقدی بریک استعفای تکراری...

هادی رضایی بازیکن سابق،سرمربی فعلی تیم‌ملی والیبال نشسته ودبیر کل کمیته ملی پارالمپیک بعد از حدود ۴۰سال فعالیت ورزشی قصد جدایی از این حوزه را دارد.

رضایی از ابتدایی تاسیس این رشته سالها به عنوان بازیکن ومدت ۲۵ سال است به عنوان سرمربی تیم ملی والیبال نشسته فعالیت دارد و در نوع خود یک رکورد محسوب می شود که نفع آن بیشتر شخصی بوده تا جمعی و ملی. دراین سالها ایشان همزمان با فعالیت درتیم ملی ازکرسی های محلی، استانی، کشوری، آسیایی و بین المللی غافل نماند درحالی که افرادی دیگر ظرفیت ولیاقت عهده داری این مسئولیت را داشتند. اینطور به نظر می رسد که حفظ جایگاه تیم ملی تلاشی برای کسب کرسی های کلیدی بوده است؛ انجایی که بودند بازیکنان نامدار ومربیان بازیکن سازی که می توانستد درصورت ملحق شدن به نیمکت تیم ملی در پویایی این رشته ایفای نقش نمایند.تصدی گری وفعالیت در دو حوزه اجرایی وفنی ان هم در سطوح کلان دوشیوه ، آئین و آهنگ متفاوت هستند و با هم قابل جمع نیستند. مثال بارز آن عدم همراهی رضایی در اعزام تیم ملی والیبال نشسته به کشور روسیه درسال گذشته به علت شرکت وی به عنوان نماینده کشورمان در اجلاس کمیته بین المللی پارالمپیک است. بارها و بارها به دلایل مشابه و درگیری مسایل شخصی ایشان در خارج از کشور فقط اسمی از وی در اردوهای تیم ملی ذکر می شد ولی اثری از ایشان نبود که خود عاملی برای ضعف در مدیریت و سواستفاده عده ای از این شرایط می شد. لذا گراز منظر آسیب شناسی به این وضعیت نگاه کنیم، چرا و چگونگی این استعفا در حالت عام ودرآن سمت مهم نیست، اصل و اصالت با تیم ملی والیبال نشسته است که سالها باریاست طلبی، قدرت طلبی ودگر گریزی فرصت پرورش و تجربه اندوزی از دیگران سلب شده ودرحال حاضر شخصی که دارای تجربیاتی همتراز وی در میادین جهانی وپارالمپیک در گذر زمان راداشته باشیم، حقیقتا نداریم که خود چالش ونقطه ضعف بزرگی برای فدراسیون ومجموعه پارالمپیک محسوب می شودبنابراین به ضرورت لازم است این وضعیت نابسامان و دندان لق را زودتر ترتیب اثر داد تا اینکه نازو کرشمه، قهر وآشتی و استعفای تکراری دیگری رخ نداده است. به دیگران احترام بگذاریم. نویسنده: اصغر حسنوند