پنجشنبه نهم فروردین ماه
نیم نگاه

آقای مجیدی! نقد داریم تا نقد...

فرهنگ فوتبال همفکری و هم اندیشی در تمام زمان هاست. نگاهی به مصاحبه ها و گفت و گوهای مربیان بزرگ دنیا مبین این واقعیت است که آنها از دانش فنی بالا، علوم اجتماعی وافر و مسایل روحی – روانی گسترده ای برخوردار بوده و در گفتار و رفتار خود سعی کرده اند که الگوهای ارزشمند برای این ورزش زیبای جهانگیر باشند. اما آیا مربیان تیم های بزرگ ما در کنار تکنیک و تاکتیک، منش و فرهنگ گفتاری این مربیان مطرح را آموخته اند؟

واقعیت این است که ما در این زمینه تردید داریم؛ به طور مثال نگاه کنید در روزگاری که آسیا و دنیا فوتبال ما را مورد تحسین و تمجید قرار می دهند، سرمربی تیم استقلال نوک حمله انتقادات خود را متوجه سرمربی تیم ملی فوتبال و بازیکنان آن کرده است.

فرهاد مجیدی نه تنها اسکوچیچ را یک مربی در حد باشگاه های ایران خوانده است، بلکه با نام بردن از یکی از بازیکنان خود او را فراتر از تمامی بازیکنان خط دفاع تیم ملی خوانده است. به راستی چه کسانی باید به مربیان جوان ما بیاموزند که مرد تا سخن نگفته باشد، عیب و هنرش نهفته باشد.

نادیده گرفتن پایمردی و تلاش بازیکنان ما از جمله مردان خط دفاع نوعی کم لطفی و کج سلیقگی است. آقای مجیدی کافی است که نگاهی به کارنامه یکی، دو سال گذشته خود می انداخت تا به ضعف هایی که باعث شده بود تیم پرطرفدار و چندین میلیونی استقلال در باشگاه های کشور و لیگ قهرمانان ناکام شود، نیز می پرداخت. انتقاد را البته که باید پذیرفت. ما هم معتقدیم که تیم ملی ایران برای رسیدن به جام جهانی باید بهتر و بیشتر تلاش و برنامه ریزی داشته باشند. ولی نقد داریم تا نقد، شاید آقای سرمربی جوان از یاد برده است که مربی پیشین استقلال را به دلیل انتقاد دعوت به شکایت و حکایت کرده است. این چندمین مرتبه ای است که به مجیدی توصیه می کنیم که منطقی حرف بزند و اصولی گام بردارد؛ چرا که امثال وی در صورت پخته شدن می توانند سرمایه های ملی فوتبال ما در بخش مربیگری باشند.

نویسنده: حسین علی اسماعیلی