بازار مکاره نقل و انتقالات در نیم فصل با هیاهو و مرافعه پایان یافت و بار دیگر دلال ها و واسطه ها به نان و نوا رسیدند. دستگاه های نطارتی هم با نگاه درمانی چشم بر واقعیات بستند!
دلخوشی برخی از مدیران و اظهارات بی پایه آنها در باره مذاکراه در خفا با بازیکنان هم در نوع خود جالب است. غافل از آنکه مدیر برنامه و طراحان بازیکنان با بازارگرمی و همکاری با برخی رسانه ها سر همه کلاه می گذارند.
این دور زدن ها و افزایش سرسام آور قراردادها تا دقایق پایانی نقل و انتقالات نشان از فساد گسترده و حضور پر رنگ دلال ها در فوتبال دارد.
متاسفانه برخی از مدیران باشگاهی و مشاوران رسانه ای و مدیران روابط عمومی هم با همدستی با دلال ها به این فساد دامن‌می زنند.
در این میان پول بی حساب و کتاب از جیب مردم و بیت المال به یغما می رود و کک آقایان هم نمی گزد!
فدراسیون و زیرمجموعه آنها هم نظاره گر این ماجرای تلخ و آزاردهنده هستند و چشم به همه‌چیز و همه کس می بندند!
پیش تر گفته شده بود، تیم هایی که بدهی داشته باشند، نمی توانند نفراتی را جذب کنند، اما به یک باره اعلام شد، باشگاه های بدهکار می توانند تنها دو بازیکن جذب کنند!
در واقع این مصلحت اندیشی ها و بی قانونی ها باعث ایجاد شائبه و فساد در فوتبال می شود.
سوال اینجا است تفاوت باشگاه هایی که طبق روال قانونی عمل می کنند و به کسی بدهکار نیستند با دیگر باشگاه ها چیست؟
در این میان شکایت بازیکنان و مطالبه آنها چه سرنوشتی خواهد داشت؟
مگر استقلال و پرسپولیس به همین دلایل از جام باشگاه ها حذف نشدند؟
چرا مجددا از آنها و دیگر باشگاه های بدهکار و خاطی حمایت می کنید.
این رفتار غلط در واقع کمک به باند مافیایی فوتبال است.
آنها در تمام فصول کار انتقالات بازیکنان شاخص را تا دقیقه نود و شب پایانی نگه می دارند.
برخی از بازیکنان با مشاوره عوامل پشت صحنه، در یک روز با سه تیم مذاکره می کنند و آخرالامر با ارقام نجومی به باشگاه مورد نظر منتقل می شوند.
به گفته فتح ا...زاده یک جوان بیست و چند ساله در این آشفته بازار صاحب ۲۰ آپارتمان می شود و بیت المال هم مورد تاخت و تاز قرار می گیرد!
آیا پسندیده است اینگونه دست روی دست بگذاریم و تماشاگر این وقایع تلخ باشیم؟
چرا باید تیم های پایه از لباس ساده و آب معدنی و کمترین امکانات بی بهره باشند اما قراردادهای میلیاردی با بازیکنان درجه چندم منعقد شود و دلال ها به منافع هنگفت برسند؟
آیا با این رویه غلط می توان به آینده خوش بین بود و بازی جوانمردانه و پاک را از باشگاه ها مطالبه کرد؟
نویسنده: احمد میرزاییان