به نظر می رسد که قرار نیست در کشور ما یک کار ایده آل صورت بگیرد. وقتی نگاه ها سطحی و گذرا باشد، طبیعی است که اشکالات بیشتر بروز می کند. نگاهی به تابلوی شخصیت هایی که در ویترین انجمن ورزشی نویسان نقش بسته اند، این واقعیت را نشان می دهد که برخی از شایستگان و متقدمان از قلم افتاده اند...

بدون تردید دوستانی که در تصویر دیده می شوند، اکثرا دارای اهلیت و شایستگی قلمی و کسوتی هستند. اما چرا افرادی همانند حاج اسماعیل زرافشان در این ویترین وجود ندارد. علی کاوه پیشکسوت عکاسی و روزنامه نگاری با گلایه از این شرایط می گوید: جای اسماعیل زرافشان عکاس هنرمند ورزشی خالی است. بعد از استاد عطا بهمنش تنها کسی که می توانست در اولویت انجمن باشد، حاج اسماعیل زرافشان بود. وی در سال 1332 با مجله دنیای ورزش وارد عرصه مطبوعات شد و بسیاری از عکاسان صاحب نام بعدی نقش شاگردی ایشان را داشتند. البته نظر استاد کاوه صائب است ولی ما می توانیم تکملی بر این گفته داشته باشیم. اینکه اشخاصی مانند استاد بیژن رفیعی، کاظم گیلان پور و ... نیز در اولویت قرار می گرفتند. ما درباره ورزش و ورزشی نویسی می گوییم و نگاه سیاسی را برعهده سیاستمداران می گذاریم. امیدواریم که حداقل ما روزنامه نگاران در نگارش وقایع اهتمام و دقت بیشتری داشته باشیم.

نویسنده: حسین علی اسماعیلی