چهل و نهمین مجمع عمومی کمیته ملی المپیک با حواشی آغاز شد و با درایت و بردباری به پایان رسید. در این نشست روسای برخی فدراسیون ها پا را از حیطه عدالت و حرمت که خود مدعیان هستند، فراتر نهادند و کدورت هایی را رقم زدند. اینکه رئیس یک فدراسیونی بر حسب گرایش های رشته ای و ورزشی خود سخن بگوید، جای هیچ ایرادی نیست. اما اگر فکر کند که تافته جدابافته است، رنجش ها و سوالات متعددی را برمی انگیزد.

محسن رضوانی رئیس فدراسیون شنا به درستی به این قضیه اشاره کرد که نباید خودمحور بود. امروز هرچند که کشتی به عنوان ورزش اول ایران تردیدناپذیر است، اما هیچ کس نمی تواند ورزش هایی مانند شنا و دوومیدانی را نادیده بگیرد که مهم ترین جایگاه را در بازی های المپیک دارند. آیا رئیسان این دو فدراسیون هم مانند برخی آقایان سخن گفته اند؟ اصل و اساس ورزش و در نهایت المپیک حفظ کرامت انسانی و رعایت اصول اخلاقی در عین صداقت و بردباری است. بدون تردید مجمع کمیته ملی المپیک جای نقد و نظر بوده و باید هم باشد. اما اینکه برخی روسای فدراسیون ها در پایان این مجمع باز هم حرف های تکراری خود را برای رسانه ها بازگو می کنند، همان خودرایی و گرایش های رشته ای است که با روح المپیک و اهداف کمیته ملی المپیک منافات دارد. تاکید می کنیم که فلسفه ورزش قهرمانی و بازی های ملل در نهایت گره زدن بر پیوند دوستی ملت هاست. حال چگونه در داخل کشور ما و در یک گردهمایی چندین نفره نمی توانیم این پیوند و رفاقت را به وجود بیاوریم، جای تاسف است. هیچ کس نمی تواند در این دوران از صالحی امیری ایراد بگیرد که عدالت را جاری نساخته است. ایشان به تایید دوست و دشمن طی 4 سال گذشته با از خودگذشتی و متانت فراوان سعی کرده است که اتحاد را در جامعه ورزش ایران تقویت کند. پس چه خوب است که برخی روسای فدراسیون ها به جای گرفتن قیافه حق به جانب کلاه خود را قاضی کنند.

نویسنده: حسین علی اسماعیلی