دورشدن از مبانی اخلاقی و فرهنگی و گم شدن در نتیجه گرایی با ابزار جنجال و هیاهو و پایمال کردن ارزش ها باعث شده تا از رشته پرجاذبه فوتبال لذت نبریم. این فوتبال آزاردهنده و پرمساله مردم و هواداران را هم دل زده کرده است.
هفته گذشته نمایش دیدنی بازیکنان رئال مادرید و پاری سن ژرمن در جام باشگاه های اروپا همه را به وجد آورد. این جذابیت در ذات فوتبال است و تمام ورزش ها را تحت الشعاع قرار داده است.
جدا از نمایش خیره کننده رئالی ها، به ویژه هنرنمایی کریم بنزما آنچه که علاقه مندان فوتبال را در اقصی نقاط جهان مسحور کرد، انگیزه بالا و دوندگی بی امان مادریدی ها و هوادارانشان و حمایت مثال زدنی تماشاگران در ورزشگاه بود.
پوچتینو سرمربی تیم پاریسی ها در گل اول رئال که خیلی ها به خطای بنزما روی دروازه بان اعتقاد داشتند، بر خلاف بعضی ها به وسط زمین نپرید و جنجال آفرینی نکرد! او در پایان دیدار هم به مربی حریف تبریک گفت و به رختکن رفت. متاسفانه ما از اهداف ورزش دور شده ایم.
اخلاق و رفتار ورزشی را گم‌کرده ایم. مربی و بازیکن با توپ و تشر با هم برخورد می کنند.
مدیران باشگاه ها به ویژه سرخابی ها کار فرهنگی را فراموش کرده و به همراه تیم رسانه ای و روابط عمومی های خود در بیراهه سیر می کنند.
بی حرمتی و هتاکی به اوج رسیده و مجریان مسابقات و داوران هم تحت فشار دائمی قرار دارند.
استقلال و پرسپولیس که ابزار رسانه ای و هواداری را کاملا در اختیار دارند و بیشتر از بقیه تیم ها از شرایط حاکم بر فوتبال باشگاهی منتفع شده اند، بیشترین اعتراضات را به مجریان و برگزار کنندگان مسابقات وارد می کنند.
تاسف آور است مدیرعامل باشگاه استقلال که یک عنصر فرهنگی و دارای سابقه است در فصل جاری با رفتار و کردار خود بیشترین آسیب ها را به فرهنگ و ارزش ها وارد کرده است. گل به خودی او در انتخابات ریاست فدراسیون اوج این هنرنمایی بود.
مربیان و کادر فنی این دو تیم و پیشکسوتان و تیم رسانه ای آنها هم دائما در حال تخاصم و جدال های مستمر هستند. کار به جایی رسیده که برای بازی ها هم داور تعیین می کنند که فلانی نباید باشد!
نمایش دو تیم به لحاظ فنی هم حرفی برای گفتن باقی نگذاشته است. عملکرد بعضی از نفرات به قدری ضعیف است که انگار آنها در تیم دسته سومی بازی می کنند.
برخی از این نفرات پای ثابت قهوه خانه ها قرار دارند و تا پاسی از شب بساط قلیان کشی دارند و با دور دور کردن ماشین هایشان به ریش خلق ا..می خندند.
الحمدالله شرایط هم فراهم شده و هر کدام از دو تیم چند بازیکن خارجی به خدمت گرفته اند تا نشان دهند از جوانگرایی و سازندگی هیج بهره ای نبرده اند.
پرسپولیسی ها با آن همه علاقه مند در مدارس فوتبال شان هنوز به ساق های جلال حسینی چهل ساله چشم دوخته اند.
تاسف آور است در تهران پانزده میلیونی با آن همه فوتبالیست با استعداد، قرمزها از تاجیکستان و ...بازیکن استخدام می کنند.
استقلالی ها هم‌پول بی حساب پای ژستد سی و چهار ساله‌می ریزند و پس از ماجرای سربازی دو مدافع خود ،بلافاصله مدافع برزیلی به خدمت‌می گیرند.
در این شرایط مسئولان سازمان لیگ و کمیته های ذیربط هم برای این دو تیم قانون می نویسند و شرایط نقل و انتقالات را به نفع آنها تغییر می دهند.
جالب اینکه همواره این دو تیم به زمین و زمان ایراد می‌گیرند و از شرایط نابرابر در فوتبال داخلی سود می برند.
این روزها هم در آستانه شهر آورد تهران ،شاهد افزایش تنش ها و جدل های رسانه ای خواهیم بود.
در گذشته از نمایش این دو تیم لذت‌نبرده و هواداران فوتبالی همواره به خود‌نهیب می زنندکه حیف وقت که برای دیدن دیدن این مسابقه گذاشتیم و...
به هر حال فوتبال باشگاهی با روند فعلی به جایی نخواهد رسید. باید در رفتار و سبک اداره تیم های باشگاهی مان تجدید نظر کنیم. به جای فرافکنی و‌جنجال آفرینی باید به برنامه ریزی و طراحی توجه کنیم.
لیگ فعلی‌به‌هیچ شکل در خدمت تیم ملی نیست.به همین دلیل استخوان بندی تیم ملی را لژیونر ها تشکیل می دهند و پدیده و استعدادی را در لیگ نمی بینیم.
امید که در سال جدید نگاهی بهتر و دقیق تر به اصلاح ساختارها داشته باشیم و از برگزاری فوتبال لذت ببریم.