حسن کرد از نوادر والیبال ایران است. یازده سال سرگروه تیم ملی بود، رسانه های دهه  ۵۰ به وی لقب سلطان بی گفت و گوی والیبال داده بودند.

حسن  کرد همیشه با اقتدار زندگی کرد و برای گرفتن سمت و تیمداری به در یوزگی تن نداد؛ هر چند این گوشه نشینی مانعی شد تا نسل های بعدی ندانند که وی و همدوره هایش عمو صالح، ناصر میرفخرایی، خسرو نیاکیان، امیر حیدری، یدا... کارگر پیشه، محمدرضا قاصدی، حسن کیوان و... ‌‌در مسابقات جهانی ۱۹۷۰ صوفیه مقابل غول های والیبال دنیا توپ زده است. عمو حسن حالا با واکر حرکت می کند و کاری به اهالی والیبال ندارد که نان را به نرخ روز می خورند. می گوید: برای زندگی کردن مجبور نیستند تن به هر کاری بدهند. کاپیتان سابق تیم که پروفسور است و رئیس اسبق کمیته مربیان فدراسیون جهانی او را بازیکنی بین المللی خوانده بود در شب عید از برخی نوشته و گفته و  گلایه می کند آقایان یزدانی خرم و داورزنی را معمار و پدر والیبال نوین معرفی می کنند. حرف من این است پس حسین جبارزادگان کی بود؟ بهتر است تحقیق کنند و ببینند آقا جبار والیبال دیم ما را به دنیای مدرن توپ و تور وصل کرده است؛ اینکه خبرنگارانی از فدراسیون حقوق بگیرند و دست به تمجید بزنند به خودشان ربط دارد ولی نباید تاریخ را قلب کنند و تلاش های  گذشتگان را نادیده بگیرند.

نویسنده: ج - دوستدار