دربی ۹۸ هم با تمام هیاهویش به پایان رسید. اما این بار یک تفاوت با سایر دربی ها دیده شد. کلاس دربی ۹۸ در حد بوندس لیگا بود؛ گل داشت، شور وهیجان داشت، انگیزه فراتر از حد معمول دیده شد، سازمان و برنامه تیمی در روند حرکتی دو تیم موج می زد و خلاصه آنکه هر بیننده ای از سطح کیفی و بالای این بازی لذت برد. تنها نکته سیاه دربی به نوع قضاوت مربوط است.
کلاس قضاوت چنان پایین بود که همه ناراضی بودند. در داخل زمین هیچ بازیکنی در نقش عامل و ایجاد جنجال و هیاهو تنش از خود رفتار غیرورزشی و اخلاقی نشان نداد جز داور مسابقه! سوت های مکرر و فاصله داشتن از صحنه ها، ندیدن خطاها یا دیدن خطاهایی که خطا نبود و نیز تعلل در راه تعویض بازیکن؛ از عواملی بود که از سوی داور نقش سوهان بر اعصاب را عمل می کرد. قضاوت اکابری بازی سنگین قرن باعث شد تا زیبایی های دربی چه زود فراموش شود. قضاوت سیدعلی در دربی حتی با واکنش همکارانش در کمیته داوران مواجه شده است و در این رابطه شنیدیم قرار است یک جلسه کارشناسی در کمیته داوران عملکرد داور دربی را به نقد و بررسی بکشاند، شاید این کمیته حکم به پایان داوری سیدعلی از قضاوت در فوتبال دهد.
خلاصه آنکه زیباترین دربی قرن بر اساس قضاوت نادرست چهره عوض کرد تا باز درحسرت یک دربی کم حرف و حدیث بسوزیم و بسازیم.