جمعه دهم فروردین ماه
نیم نگاه

بوی انسانیت از ورزش غوغازده به مشام می رسد

ماه مبارک که فرا می رسد، حس دیگری می یابیم؛ ماه خودسازی و کرنش بیشتر به در گاه عبودیت؛ اینکه ۳۰روز بیش از پیش به یاد خالق عالم و نعماتی که به مخلوقات خویش عطا فرموده باشیم و از کبر و غرور و ریا دوری جوییم و در جهت تهذیب اخلاق خویشتن تلاش کنیم.

بر حسب فرایض دین مبین اسلام به فکر همنوعان و مستمندان باشیم و از یاد نبریم که در این وانفسای تنگدستی معیشتی روزه دار مسلمان نمی تواند از محنت دیگران بی خبر باشد؛ برای ما ورزشیان نیز ماه عبادت و خودسازی تلنگر که نه؛ نهیبی است بیندیشیم که چه وظیفه سترگی در قبال جامعه جوان داریم؛ خالص باشیم و خالصانه آستین خدمت بالا بزنیم که به قول شیخ اجل عبادت به جز خدمت خلق نیست. به هر روی به قول صرافان نویسنده اجتماعی این روزگاران کشور ما، ماه رمضان یعنی یک عالمه اشتیاق و بی تابی...

دلمان برایِ آدم های نابِ قدیم تنگ شده،

برایِ تمامِی حالِ خوبی که داشتیم!

برای هر چیزِ کوچکی که دنیای مان را قشنگ تر می کرد. فلسفه ماه رمضان را دریابیم.

برای خداوند، خوردن یا نخوردنِ، آشامیدن و نیاشامیدن ما فرقی نمی کند.

عمیق تر نگاه کنیم. رمضان، تمرینِ انسانیت و بردباری است، نه تمرینِ گرسنگی.

 خدا را سپاس که در پیرامون ورزش غوغازده ما هنوز بوی انسانیت و جوانمردی به مشام می رسد اما به عنوان یک مسلمان آرزو و ایده آل های فراتری داریم.

خجسته باد رمضان المبارک..

نویسنده: حسین علی اسماعیلی