جمعه دهم فروردین ماه

وقتی «نظارت» به سخره گرفته می شود

انس و الفت مردم به مستطیل سبز و توپ گرد واقعیتی است غیر قابل کتمان و نباید در این زمینه ذره ای شک به دل راه داد.

این علاقه مندی تازگی ندارد و اگر تاریخ قطور فوتبالمان را ورق بزنیم به این نکته حیاتی پی می بریم که اقبال توده های وسیعی از مردم و تماشاگران و یا همان سرمایه های اصلی، از دیرباز موجب گشته تا فوتبال مرتبه ای رفیع در جامعه داشته باشد و مسوولان برایش حسابی مایه بگذارند. این راهم باید مدنظر داشت که فوتبال به عنوان پدیده اجتماعی نه تنها در کشورمان بلکه در چهارگوشه کره خاکی از جایگاه ممتازی برخورداراست و صغیر و کبیر برایش سرودست می شکنند. شوربختانه طی سالهای اخیر به سبب ریخت و پاش و فرهنگ پول سالاری ، فوتبال ما به بیراهه قدم گذاشت و روز به روز از حسن نیت علاقه مندان بی شمار سواستفاده شد تاجایی که امروز وقتی از قرارداد عجیب و قریب ویلموتس و پولهای بی حساب و کتاب برخی از باشگاهها نوشته و یا گفته می شود ، دلهای پاک بسیاری از هموطنان رنجیده می شود. در روزها و هفته های اخیراین نگرانی ها به اوج رسید و انصافا رسانه ها سنگ تمام گذاشتند اما نه تنها آقایان پاسخگو نبودند بلکه بعضا طلبکار هم نشان دادند و در برابر سووالات مردمی عکس العمل های تندخویانه هم داشتند ؟!! وقتی مسوولان فدراسیون فوتبال در برابر واکنش منطقی رسانه ها و مردم ، طلبکار شده و بعضا به تریج قبایشان بر می خورد واز همه بدتر پاسخگو نمی شوند ، معنایش این است که ریگی در کفش اقایان است وگرنه آنها نیک می دانند شفاف سازی در عرصه مدیریت یکی از آیتم هایی است که در دنیای فوتبال جایگاه رفیعی دارد . بحث مهم دیگر این است که بعضا حرفهایی از زبان برخی از مقامات وزارت ورزش شنیده می شود که جای بسی شگفتی دارد ، به عنوان مثال معاون محترم وزیر در گفت و گو با رسانه ها تصریح کرده فدراسیون فوتبال در امور اجرایی مختار است و استقلال کاری دارد . در واقع ایشان با این حرف، توپ را در زمین فدراسیون انداخته و تشکیلات ورزش را در خصوص قرارداد پرحرف وحدیث ویلموتس بی تقصیر قلمداد کرده است . هرچند که در فرهنگ مدیریت ، دیدگاه ایشان شاید ماله کشی قلمداد نشود اما در مواقع خاص همانند جذب مربیان خارجی و اموری از این دست ، هیچ ایرادی ندارد که وزارت ورزش نظارت داشته و شفافیت مالی در اولویت قرار گیرد. بطور یقین اگر اصل « نظارت » در اینگونه مواقع سرلوحه کار باشد، هیچگاه غائله و اصطکاک در کار نخواهد بود و قوانین « من درآوردی » نیز نخواهیم داشت و در نهایت در چنگال بداخلاقی گرفتار نخواهیم شد. در نقطه مقابل، بتازگی نگاه صالحی امیری رییس کمیته ملی المپیک به بحث شفافیت مالی و قرارداد ویلموتس قابل ستایش بود به طوری که با واکنش مثبت همراه گشت. ایشان تاکید کرده که شفافیت مالی باید رسانه ای شود و مردم و رسانه ها حق دارند موارد لازم را بدانند و مسوولان هم پاسخگو باشند. از همه این موارد که بگذریم باید این مهم را ملکه ذهنمان کنیم که اگر پل های اعتماد ساخته بودیم اکنون روحمان از این همه ریخت و پاش و هدر دادن بیت المال کدر نشده بود و به این وسعت هجمه وجود نداشت. باید اقرار کنیم که اصل شفافیت در فوتبال محلی از اعراب ندارد و برخلاف حرفه ای ها ، همواره سعی می کنیم مسائل پشت پرده باشد تا مبادا سئوال پیچ شویم . ناگفته پیداست اگر ما هم منطق گرایی پیشه می کردیم ، بحث تمام نشدنی قرارداد ویلموتس و دیگر موارد سئوال برانگیز ، تیتر یک نمی شد و این همه تشتت نبود. اما نقش نهادهای نظارتی و قضایی در این راستا حائز اهمیت است و بار دیگر تاکید می کنیم سریعا و با جدیت تمام قد، به حیف و میل بیت المال ورود کنند تا بیش از اینها جامعه فوتبال و علاقه مندان دچار افسردگی نشوند و فساد مالی به یک عادت تبدیل نشود.