وقتی سازندگی و استعداد یابی مورد غفلت قرار گرفت و توجه به فوتبال پایه فراموش شد، باید شاهد افول و نزول این رشته در کشور بود.
این جملات کوتاه و دردمندانه از زبان کسی جاری و ساری می شود که روزگاری در تیم راه آهن طراح و بازی ساز نمونه بود.
رضا عباسی را بعد از مدت ها در سالن شهید کشوری دیدیم که برای ملاقات دوستان و پیشکسوتان به محل تمرین آمده بود.
عباسی که از اوضاع و احوال فعلی ناراحت بود، از کنار گذاشتن تیم های سازنده از جمله راه آهن و بانک ملی دل پری داشت و می گفت: در آن دوران پولی در میان نبود، مربیان و مدیران عاشقانه کار می کردند.
زمین های خاکی و مدارس محل کشف استعدادها بود. نفرات مستعد که عمدتا جنوب شهری بودند جذب راه آهن و بانکملی می شدند.
تیم های نوجوانان و جوانان از این دو باشگاه شکل می گرفت و نفراتی هم از خوزستان و شیراز و نقاط دیگر انتخاب می شدند. خیلی از بازیکنان ما جذب پرسپولیس و استقلال می شدند و به تیمملی راه می یافتند.
متاسفانه موضوع سازندگی و استعدادیابی در کشور از جمله در پایتخت به فراموشی سپرده شد.
راه آهن و بانکملی منحل شدند. تیم قدیمی و ریشه دار پاس به همدان منتقل و از گردونه فعالیت خارج شد.
با این رویه غلط چگونه می توان به آینده خوشبین بود و تنها رفتن به جام جهانی را ملاک و معیار قرار داد.
به فوتبالی که تیم امیدش نزدیک به پنجاه سال از صعود به المپیک باز مانده نمی توان نمره قبولی داد.
باید آکادمی ها را جدی گرفت و باشگاه ها را ملزم کرد به نوجوانان و جوانانشان بها دهند وگرنه با ادامه روند فعلی فوتبال سیر نزولی را طی خواهد کرد.