حذف شدن پرسپولیس در جام حذفی و پیش تر خط خوردن از جام قهرمانان آسیا چیزی نیست جز اینکه محبوب ترین تیم فوتبال کشور که باید تغذیه کننده تیم ملی باشد در چنبره ای گرفتار آمده که مدیران مناسبتی و بی تدبیری وزارت ورزش قرآن مستولی ساخته بود؛ هر کس که آمد نتوانست گره خود ساخته پیشینیان را با سرانگشت تدبیر کند و گرهی بر گره های موجود افزوده است.
مدیران سفارشی بیشترین ضربه را به تیم بزرگ فوتبال ایران و آسیا زده اند و اگر وزارت ورزش همّ و غم خود را برای ایجاد دگرگونی مطلوب و بنیادی در امر باشگاهداری پرسپولیس نگذارد، دیگر این تیم نام آور به یک تیم معمولی تبدیل می شود. حساسیت ما نسبت به پرسپولیس و استقلال به خاطر جایگاه مردمی این دو باشگاه است. وزارت ورزش باید یکبار برای همیشه این معضل را حل کند. ببینیم که سرخابی ها در گذشته چگونه باشگاه های واقعی و مایه افتخار ورزش ایران بودند و امروز چرا به این سرنوشت دچار شده اند. گذشته ای که از پول های سرسام آور غیرقابل شمارش خبری نبود، مغناطیس جذب جوانان بااستعداد را فعالانه به کار گرفته بودند. به آیین قرعه کشی جام جهانی در قطر توجه کنید چگونه یک کشور کوچک کم جمعیت توانست فوتبالش را تا این حد ارتقا دهد و ما هنوز اندر خم یک کوچه ایم؟ اگر مدیر نداریم، آن را وارد سازید ولی جلوی کارهای باری به جهت را بگیرید. اگر یک شخصیت ورزشی مثل حمید سجادی نتواند بر اوضاع مسلط شود، دیگر جای هیچ امیدی باقی نمی ماند.
نویسنده: حسین علی اسماعیلی