جمعه دهم فروردین ماه
پرسپولیس از درون ضربه خورد؛

عاقبت حاشیه سازی و بیانیه نویسی!

فرجام بی مبالاتی، حاشیه سازی، بیانیه نویسی و استعفاهای نمایشی آقایان، شکست های متوالی تیم پرهوادار پایتخت بود که کام هواداران را تلخ و موجب واکنش آنها در سکوهای آزادی شد.

از قدیم گفته اند، بار کج به مقصد نمی رسد. فوتبال یک ورزش گروهی است.

برای رسیدن به مقصد باید تلاش کرد. باید یکدل و صمیمی بود.

پرسپولیس ۱۴۰۰، از همان ابتدا به بیراهه رفت و تاوان عملکرد غلط مدیران و کادر فنی خود را در سال جدید داد.

برخی با لاپوشانی و پاک کردن صورت مساله در پی انگ‌زدن به این و آن بودند که نمی خواهند پرسپولیس قهرمان شود.

غافل از آنکه پرسپولیس از داخل ضربه‌ خورد و ندانم ‌کاری ها باعث شکست شد.

این بن بست و بحران که مانند بختک به جان تیم افتاد، باید از همان ابتدا مدیریت‌ می شد.

جدایی بازیکنان کلیدی و جذب بازیکنان درجه چندم که با دخالت برخی واسطه ها صورت گرفت، رفته رفته پرسپولیس را تضعیف کرد.

بارها گفتیم اگر وحید امیری و مهدی ترابی را از ترکیب خارج کنید، پرسپولیس در حد و اندازه تیم های محلی خواهد بود.

شوربختانه باید گفت: اعضای هیات مدیره اینکاره نبودند تا برای رهایی این تیم از بحران چاره اندیشی کنند. کادرفنی و در راس آن یحیی گل محمدی هم به بیراهه رفت.

استعفاهای نمایشی و تندخویی های او در شهر آورد و آرا کمیته انضباطی و مسابقه بیانیه نویسی تیم رسانه ای هم مزید بر علت شد و معادلات را به هم زد.

در این شرایط سنگین و بحرانی کاری از باقری، مطهری و پیروانی هم بر نیامد.

واکنش ها و عکس العمل های گاه و بیگاه حامد لک هم برخاسته از همین نگاه غلط کادر مدیریتی وفنی بود.

پیش تر هم نمونه ای ‌از این واکنش ها را از سوی رضا اسدی، فرشاد فرجی و ابراهیمی دیده بودیم که کادرفنی در صدد بودند آن را از دید رسانه ها و هواداران ‌پنهان کنند.

نتایج این بی مبالاتی ها، نمایش متزلزل و ناهماهنگ بازیکنان در دیدارهای گذشته بود.

باخت به نفت آبادان، نمایش پرحرف و حدیث برابر هوادار که با خوش شانسی به تساوی انجامید و شکست سنگین برابر آلومینیوم اراک گویای این نکته مهم بود که پرسپولیسی ها خوب تمرین نمی کنند و دل به کار نمی سپارند.

تیمی که از دقیقه‌ شصت با افت تیمی مواجه و در فاز تدافعی تا این حد شکننده و تاثیرپذیر نشان‌م ی دهد و با اولین یورش حریف، خط دفاعش مانند‌ پنیر سوییسی باز می شود، قطعا مشکلاتی فنی‌دارد.

تجربه نشان داده چنانچه کادر فنی در انجام وظایف کوتاهی و قصوری داشته باشند و تمرینات را جدی نگیرند، قطعا نفرات‌ هم با بازیگوشی اوقات را سپری می کنند.

ناآمادگی سعید آقایی، مهدی عبدی و سه بازیکن خارجی و مصدومیت فرجی در‌ یک صحنه عادی متاثر از این کوتاهی ها و ساده انگاری هاست.

اعتقاد دارم توپ و تشری که حمید مطهری بر سر سعید آقایی زد و همگان آن را مشاهده کردیم باید در تمرینات انجام می شد.

این گره های تاکتیکی را باید در تمرینات باز کرد و با کار و تلاش رفع و رجوع کرد، نه با داد و قال و فریاد از کنار زمبن و آن هم بحبوحه دیدار رسمی.

واکنش برخی هواداران از سکوها علیه  کادر فنی و بازیکنان هم مولود این کم و کاستی ها بود.

حالا با کنار رفتن پرسپولیس از جام حذفی و اختلاف امتیازات آنها با استقلال در لیگ برتر باید دید چه سرنوشتی در انتظار سرخپوشان خواهد بود؟

آیا یحیی گل محمدی بر مصدر امور باقی خواهد ماند؟

آیا هیات مدیره در برابر این شکست ها واکنشی نشان خواهد داد؟

باید منتظر ساعات آینده بود و شاهد و ناظر عکس العمل ها بود!

نویسنده: احمد میرزاییان