حسن سهامی مربی کهنه کار و با دانش فوتبال که دوران بازیگری اش را از زمین های خاکی شمیران آغاز کرد و عضو تیم های خانه جوانان و سعد آباد در سال1360 – 1365 بود با خبرنگار خبرگزاری البرز ورزشی به گفت و گو پرداخت که می خوانید.
در تیم نیروی هوایی عضو بود و از 1370 در تیم شهباز شمیران به عنوان سرمربی شروع به فعالیت کرد. در تیم های امیدهای درنا، امیدها و بزرگسالان انتظام، بزرگسالان پاسارگاد، بزرگسالان کاوه با بازیکنان بزرگی مثل ادموند اختر، سرژیک تیموریان، علی چینی موفق به کسب مقام قهرمانی در مسابقات باشگاه های تهران شد. تیم منتخب شمیران را نزدیک به 18 – 19 سال است که تاسیس کرده است، قهرمان دسته دو سپس قهرمان دسته یک و امسال هم در آسیا ویژن در لیگ برتر استان فعالیت می کند. با 15 برد و یک مساوی قهرمان مسابقات دسته یک تهران شد، آنهم بدون باخت و تنها با 10 گل خورده و عنوان بهترین خط دفاع تیمی را هم از آن خود کرد. این مربی تیمش را با 10 امتیاز اختلاف نسبت به تیم دوم یعنی عابدزاف سی به مقام قهرمانی رساند.
سهامی گفت: تیممان را با هزینه شخصی و کاملا خصوصی اداره کردیم. بازیکنان با کیفیتی که سابقه بازی در لیگ را دارند در این تیم عضویت دارند و امسال هم با حضور آنها برای آسیا ویژن حرف های زیادی برای گفتن داریم و خودمان را برای قهرمانی آماده کرده ایم. حضور تیم هایی چون عابدزاف سی، درنا، آریای لواسان، گسترش ویژن،پاپی گستر کیفیت بازی های لیگ یک را بالا برده بود. از نظر داوری تنها سالی بود که مشکلی نداشتیم، کیفیت زمین ها هم مناسب نبود به جز دو سه ورزشگاه مثل غدیر که تیم عابدزاده در آنجا تمرین می کرد، زمین تیم ما یعنی سرداران شمیران هم مجموعه خوبی است. زمانی که به عنوان مهمان به رقابت حریفان می رفتیم زمین ها فاقد کیفیت لازم بود. از نظر بازیکنان 5 – 6 تیم بالای جدول بازیکنان مستعدی داشتند که در لیگ های معتبرتر بازی کرده بودند و این جذابیت بازی ها را افزایش داده بود.
این مربی در خصوص مشکلات این روزهای فوتبال به خصوص بخش پایه گفت: در قرارداد بازیکنان مبالغ بسیار ناچیزی را بالاجبار درج می کنیم و پرداختی آنچنانی به بازیکنان نداریم مگر دو الی سه بازیکن که به عنوان پاداش برد به آنها مبلغی پرداخت می کنیم. زمین ها بسیار گران هستند، در زمینی که تمرین می کنیم حاج آقا اربابی با ما کنار آمدند که جای دارد از ایشان تشکر به عمل آورم. شاید پایین ترین مبلغ را از ما اخذ کرد... به هر روی چون تیم با هزینه شخصی اداره می شود چیزی بالغ بر صد میلیون هزینه برایمان در بر داشت. تا به حال نشده تا از بازیکنی مبلغی را دریافت کنیم تا به زخم خرج و مخارج باشگاه بزنیم، اما برای مسابقات آسیاویژن راهی نداریم جز اینکه اینکار را انجام دهیم چون در مقایسه با دسته اول نزدیک به سه برابر خرج روی دستمان می ماند و شرایط ایجاب می کند تا مبالغی را اخذ کنیم. بنده کارمند هستم و وضع مالی متوسطی دارم و تا حدودی می توانم از پس خرج و مخارج برآیم اما در صورتی که خرج و مخارجم باهم همخوانی نداشته باشد مجبورم فوتبال را ببوسم و کنار بگذارم. برخی ها حق دارند تا از راههایی برای کسب درآمد اقدام کنند، وقتی زمین تمرین برای یک ساعت ونیم 300 – 400 هزار تومان هزینه دارد برای تامین هزینه آن باید به ناچار چاره ای اندیشید. برای خرید دو دست لباس بی کیفیت باید 7 – 8 میلیون تومان هزینه کنند و این هزینه های سرسام آور را نمی توان با «یه قران و دو زار» پرداخت کرد. بازی ها به صورت رفت و برگشت انجام می پذیرد و هیچکس ما را ساپورت نمی کند و وضعیت اسپانسر هم که فاجعه است. هیچ ارگانی نمی آید تا در زمینه ورزش هزینه کند که آنهم به شرایط اقتصادی کشور بازمی گردد، اگر هم هزینه ای شود خروجی برای آنها در بر ندارد. سال 64 – 65 در ورزشگاه تختی بازی می کردیم که در آن اسرای عراقی نگهداری می شد، با وجود گذشت چندین سال هیچ تغییری نکرده است. ورزشگاهی در شرق تهران که اکنون بازی های لیگ در آن برگزار می شود، زمین شماره یکش تبدیل شده به مدرسه فوتبال و این باعث تاسف است. فوتبالی که قراردادهایش در قهوه خانه ها بسته می شود آبی از آن گرم نمی شود. باید ریشه یابی کنیم و با برنامه ریزی کار را پیش ببریم وگرنه همان آش است و همان کاسه. تنها بُعد مادی نیست بلکه اخلاق در ورزش تاثیرگذار است ما باید از ابتدا اخلاقمداری را به فوتبالیست ها آموزش دهیم تا در آینده به مشکلی برخورد نکنند.
مربی کارکشته فوتبال تهران اضافه کرد: هر فردی که به عنوان رئیس هیات فوتبال تهران انتخاب می شود می گوید آمده ام به جوانان خدمت کنم ولی متاسفانه همه اش شعاری بیش نیست. رئیس هیات فوتبال اگر صرفا متکی به میزکار نباشد و به دنبال انجام اقدامات مفید باشد شرایط تغییر خواهد کرد. به طور مثال رئیس هیئت فوتبال می تواند با کمک گرفتن از دولت ومجلس با وزارت دارایی رایزنی کند تا شرکت ها وکارخانجات درصدی مالیات کمتر بپردازند و به جای آن روی تیمها سرمایه گذاری کنند. این باعث پیشرفت فوتبال کشورمان خواهد شد. هم زمینه ساختارهای استاندارد را فراهم می سازیم و هم کمکی به باشگاه ها می کنیم. با این اقدامات دلالی در فوتبال رفته رفته ریشه کن می شود و هیچ مربی جرات نمی کند به خانواده بازیکن بگوید شما فلان قدر هزینه کنید تا من فرزندتان را به جایگاه بالاتر برسانم. متاسفانه والدین در برخی مواقع فریب افراد سودجو را می خورند که وعده وعیدهای توخالی می دهند و هیچ کاری هم نمی کنند، پول های کلانی رد و بدل می شود که برای پیشرفت فوتبالیست ها هیچ کارایی ندارد. متاسفانه هیچ اقدامی هم برای جلوگیری از دلالیسم صورت نمی گیرد، هرکس هرکاری که می خواهد انجام می دهد و کک هیچکس هم نمی گزد. در این حوزه هیچ اراده ای برای جلوگیری از فساد و دلالیسم وجود ندارد. در رده امیدها موارد شرط بندی به وفور دیده می شد که هنوز هم وجود دارد و مسوولان هم هیچ واکنشی نسبت به آن نشان نمی دهند. با روند فعلی که نظارت و رسیدگی صورت نمی گیرد فوتبال ما به قهقرا می رود و این حقیقتی انکارناپذیر است.
سهامی در خصوص وضعیت تیم امید فوتبال ایران عنوان کرد: کی روش چند سال سرمربی تیم ملی فوتبال کشورمان بود و دستیارانی به همراه خود داشت که از تجربیات وی بهره مند شدند و ما باید از وجود آنها استفاده لازم را ببریم. مارکار آقاجانیان سال های سال کنار کی روش بود اما حالا کجاست؟ این همه هزینه کردیم تا اشخاص در کنار کی روش تجربه کسب کنند، پس چرا آنها را کنار گذاشته ایم؟ اتاق فکری برای انتخاب سرمربی امیدها وجود ندارد و تصمیمات بر پایه تدبیر و هم اندیشی صورت نمی گیرد.
سهامی که مدرک مربیگری C آسیا را در اختیار دارد در خصوص انتخاب سرمربی تیم ملی فوتبال کشورمان چنین گفت: در فوتبال بزرگسالان ما سرمربی خارجی می گذارند تا تمام کاسه کوزه ها را سرش بشکنند و درپوشی روی ضعف های خود بگذارند. زورشان به امثال علی دایی و امیرقلعه نویی می رسد اما به اسکوچیچ نه! زمانی که امیر قلعه نوعی سرمربی تیم ملی بود باختی هم نداشت اما کنارش گذاشتند و یک فرد دیگر را جایگزین کردند. هیچ وقت برنامه ای 4 ساله از وی نخواستند اما به شخصی مانند کی روش 8 سال فرصت دادند تا هدایت تیم ملی را در دست داشته باشد. اسکوچیچ با کدام رزومه کاری برگزیده شده، مگر مربیان داخلی چه کم از او داشتند که به همین راحتی نادیده گرفته شدند؟ باید بپذیریم که در قد و قامت تیم ملی نیست و چه بسا شاید نتوانیم حتی به جام جهانی صعود کنیم.
محمد صولتی کاپیتان سابق تیم بزرگسالان و مربی تیم امیدهای منتخب شمیران هم در پایان صحبت های سهامی در رابطه با مشکلات فوتبال تهران گفت: برای گرفتن زمین فوتبال به آموزش پرورش مراجعه کردم که در پاسخ گفتند تنها به معلمان می دهیم، حال سوال اینجاست فوتبالی که معلم ورزش فقط در سه ماه تابستان آموزش می دهد چه بازدهی برای فوتبال مملکت دارد؟ آموزشها باید در طول سال ادامه داشته باشد . زمین های آموزش و پرورش 9 ماه در سال بلا استفاده میماند و تیم دارها به هر دری میزنند تا زمین تمرین اجاره کنند وقتی تقاضا بالا میرود و زمین تمرین کم باشد قیمتها سر به فلک میکشد . حدودا 20 درصد زمینهای تهران شخصی هستند بقیه یا تحت اختیار شهرداری است که اجاره می دهد یا آموزش و پرورش که بلا استفاده افتاده بعد توقع داریم که پیشرفت کنیم . هیات فوتبال تکلیف تیمدارها را مشخص نمیکند اعلام نمی کند که مسابقات کی آغاز می شود تا برای آن برنامه ریزی کنند. شایعات بسیار زیاد است , مثلا شایعه شده بازیهای دسته یک و دو همزمان با لیگ برتر تهران برگزار می شود و تیمهای دسته دو هم تمرینات خود را شروع کرده اند این امر باعث شده تیمها در اجاره زمینهای خوب به مشکل بخورند چون سانسها همه پر شده و این موضوع تمرینات تیم ها را تحت الشعاع قرار داده است. جشن قهرمانی را با هزینه شخصی برگزار کردیم و حتی کاپ را هم به صورت امانت گرفتیم و به شکلی نمادین اهداء کردیم و بعد از آن به صاحبش برگرداندیم. هیات فوتبال اعلام کرد در سالنی بعد از اتمام مسابقات از شما تقدیر می شود اما خب به چه درد می خورد؟ شیرینی قهرمانی و کسب مقام اول به همان لحظات مسجل شدن قهرمانی است.
گفت و گو از: عباس اسماعیلی