اخبار وسیع و تمام نشدنی پیرامون سرخابی ها و حمایت های کامل رسانه ای از این دو تیم و غفلت از توجه به تیم های شهرستانی جفایی بزرگ به فوتبال کشور محسوب می شود.
نباید راهی غلط پیمود و در بحث توسعه فوتبال همه چیز را به استقلال و پرسپولیس خلاصه کرد. گاه تمام برنامه های هفتگی در صدا و سیما و رسانه ها به حواشی دو تیم سرخابی پایتخت اختصاص می یابد که فی المثل آن صحنه کذایی آفساید بوده است یا نه؟
دامن زدن به رقابت های حاشیه ای و صحنهسازی های دو تیم در مسابقه بیانیه نویسی با روح ورزش جوانمردانه در تضاد است. رسانه ها جایز نیست با یک جانبه گرایی و انعکاس وسیع اینگونه اخبار و حواشی از اهتمام به ورزش شهرستان ها و بازیکنان گمنام آنها غافل شوند.
تیم نساجی وهواداران پرشور قائمشهری حقیقتا نیازمند حمایت مسئولان استانی هستند، آنها با امکانات محدود برابر تیم استقلال ایستادند و باشایستگی به نیمه نهایی راه یافتند.
نساجی هنوز در شهر خود یک زمین مناسب در اختیار ندارد و بازی های خانگی اش در لیگ در مشهد برگزار می شود.
دو تیم مس و خلیج فارس در نهایت بی خبری وگمنامی راه صعود را پیموده و در جمع چهار تیم قرار گرفتند.
آلومینیوم با فوتبالی حساب شده تیم صاحب نام پرسپولیس را از پیش رو برداشت و مایه مباهات و افتخار هواداران اراکی شد.
فوتبال باشگاهی ما در بحث توسعه باید نگاهی فراگیر به تمام استان ها و شهرستان ها داشته باشد.
در بحث آمایش سرزمینی و استعدادیابی و سرمایه گذاری نیازمند توجه بیشتر به فوتبال خوزستان، گیلان، مازندران، اصفهان و شیراز هستیم.
صدرنشینی ملوان انزلی ومس کرمان در لیگ دسته یک و احتمال حضورشان در لیگ برتر را باید با خوش بینی نگریست.
این پراکندگی و گستردگی فوتبال دراقصی نقاط کشور نویددهنده روزهای خوبی است.
وسایل ارتباط جمعی در انعکاس اخبار و وقایع فوتبالی و پخش مسابقات باید نگاهعمیق تری به شهرستان ها داشته باشند.
حذف استقلال و پرسپولیس از گردونه مسابقات جام حذفی دلایل متفاوتی داشت.
این دو تیم در جنگ و رقابت بیانیه نویسی گرفتار شدند و تمرکز بازیکنانشان را به همزدند.
در طرف مقابل حریفان آنها با انگیزه مضاعف در میادین حاضر شدند و به هدف رسیدند.
مربیان و دست اندرکاران باشگاهی باید بگیرند، در میادین مسابقه و مستطیل سبز نتیجه بگیرند.
بهره بردن از مسائل بیرونی و با داد و قال و هوچی گری و انگزدن به افراد نمی توان به هدف رسید.
تدوین نظام باشگاهداری و بهره بردن از عناصر کارآمد و نگاه دقیق به مباحث فرهنگی در فوتبال را باید مهم شمرد.
تحریک تماشاگران و اعتراضات دامنه دار مربیان سرخابی در ورزشگاه ها که در دو مسابقه اخیر آنها رویت شد، بلای جان فوتبال ماست.
این نوع اقدامات و سوءاستفاده از عواطف و تعصبات پاک هواداران ظلم بزرگی است که فوتبال ما را به بیراهه می برد.
کسب نتایج با هیاهو و جنجال و تحت تاثیر قراردادن داوران و مجریان مسابقات پشیزی ارزش ندارد، آنچه که مانا و ماندگار خواهد بود، حفظ شئونات اخلاقی، ورزشی و بازی های جوانمردانه است.
مربیان دو تیم سرخابی همواره دیگران را مقصر می دانند و دشمن خیالی برای هواداران می سازند.
در خیلی از موارد تاکتیک های غلط و تعویض های نادرست و تمرینات نامناسب دلیل شکست بوده است.
هیچ گاه در کنفرانس های مطبوعاتی دو تیم سرخابی به اینموضوعات پرداخته نمی شود و همواره داور، مجریان مسابقات و دشمنان خیالی مقصر قلمداد می شوند.
معلوم نیست تا کی باید شاهد این نوع اقدامات غلط و ایجاد ناهنجاری در فوتبال بود ومسیر ورزش را به بیراهه هدایت کرد!
نویسنده: احمد میرزاییان