برانکو ایوانکوویچ قبل از ترک پرسپولیس اظهارنظر جالبی کرد که اتفاقا خیلی‌ها آن را تایید کردند. مرد کروات گفت پرسپولیس را جوری از نو ساختم که اگر این تیم تا ۵ سال دیگر حفظ شود نه تنها در لیگ ایران رقیبی نخواهد داشت بلکه می‌تواند سالهای سال در آسیا هم آقایی کند.
او چندان هم بیراه نگفت چرا که پرسپولیس نه تنها از لحاظ بازیکن کمبودی نداشت بلکه تفکرات اعضایش را هم به شکلی نقش داده بود که آن ها به چیزی جز قهرمانی فکر نکنند. برای همین بود که گابریل کالدرون در بدو ورودش به فوتبال ایران در همان نیم فصل اول توانست پرسپولیس را قهرمان کند.
در ادامه یحیی گل‌محمدی جانشین وی شد و همین مسیر را تا پایان فصل ادامه داد.
نکته قابل توجه اما این بود که هر کارشناس و اهل قلمی وقتی به این نکته اشاره می‌کرد که این تیم همان تیم برانکوست،گل‌محمدی و حمید مطهری سریعا موضع گرفته و واکنش نشان می‌دادند از این جهت که این دو مربی اعتقاد داشتند تفکرات آن ها باعث ادامه موفقیت‌های پرسپولیس شده است.
مربیان پرسپولیس برای اینکه تیم‌شان از زیر سایه نام برانکو خارج شود از تغییرات نفرات تیم‌شان آغاز کردند تا کم کم تیمی با سلیقه و تفکرات تاکتیکی خود دست و پا کنند. این تغییرات از درون دروازه شروع شد و تقریبا در تمامی خطوط تیمی که برانکو تحویل داده بود با جابه جایی نفرات مواجه شد. بازیکنانی نظیر علیرضا بیرانوند، بوژیدار رادوشویچ، شجاع خلیل‌زاده، محمد انصاری، محسن ربیع‌خواه، محمدحسین کنعانی‌زادگان(این بازیکن در زمان کالدرون به پرسپولیس پیوست)، علی علیپور، مهدی شیری، حسین ماهینی، فرشاد احمدزاده، بشار رسن، احمد نوراللهی در زمان سرمربیگری گل‌محمدی در پرسپولیس از این تیم جدا شدند. جز یکی دو نفر سایر این بازیکنان با نظر خود گل‌محمدی و در پی اختلاف با او از جمع سرخپوشان جدا شدند.
نفراتی چون حامد لک، احمد گوهری، علی نعمتی، سعید آقایی، فرشاد فرجی، علیرضا ابراهیمی، رامین رضاییان، رضا اسدی، عیس آل‌کثیر، حامد پاکدل، احسان پهلوان، میلاد سرلک، مهدی مهدیخانی، رضا دهقانی،آنتونی استوکس، کریستین اوساگونا، هنانوف، صفروف، تمیروف در زمان مربیگری گل‌محمدی به پرسپولیس پیوستند که تقریبا یک سوم آن ها خریدهای نسبتا موفقی برای این تیم بشمار می‌روند.
وقتی پرسپولیس در بازی نیمه نهایی مقابل الهلال آن بازی ضعیف و بی‌برنامه را پشت سر گذاشت، خیلی‌ها پیش‌بینی کردند که فصل خوبی در انتظار این تیم نخواهد بود. تیم یحیی نه صلابت گذشته را داشت و نه قدرت و کیفیت قبل را که بتوان سرخپوشان را مقابل هر تیمی از پیش برنده دانست.
پرسپولیس سوپر جام،جام حذفی و صدر جدول لیگ برتر را از دست داد و در این میان بهانه‌های گل‌محمدی و قهر و آشتی‌هایش تبدیل به معضل بزرگی برای تیم شد. شاید حالا خود یحیی هم فهمیده باشد که نباید به آن شکل تیم برانکو را شخم می‌زد تا امروز دستش از همه جام‌ها کوتاه باشد.
اگر یحیی در پایان فصل از کار برکنار شود و جایش را به مربی دیگری بدهد،باید این موضوع را مورد نقد و بررسی قرار داد که او چه تیمی را برای مربی بعد از خود باقی خواهد گذاشت. آیا واقعا با تیمی که این مربی ساخته می‌شود برای سالهای آینده امید به موفقیت داشت یا اینکه سرمربی جدید باید مجدد از ریشه این تیم را بسازد...
نویسنده: حامد فرضعلی بیک