وزیر ورزش در ابتدای ورود به ساختمان سئول در دیدار با ریاست جمهوری و جمع ورزشکاران اجازه خواست تا امکانات شرکت توسعه و تجهیز در اختیار فدراسیون ها و مردم قرار گیرد، اما حالا رانت خواران مانع از این امر خیر شده اند!
برای اموری که منافع جامعه در میان است و شرایط اقتضا می کند باید با شجاعت و اراده قوی وارد شد.
امروز خانواده ها نمی توانند به سهولت از امکانات ورزشی استفاده کنند.
بلیت ورودی سالن ها و اماکن ورزشی گران و سرسام آور است.
عاصم یوسفی مدیرعامل شرکت توسعه و نگهداری اماکن ورزشی در مصاحبه اخیر خود از لزوم برگزاری مزایده های شفاف برای واگذاری اماکن ورزشی و مقابله با رانت خواران سخن گفته است.
ابتدا باید در باره مدیریت در این زمینه سخن‌گفت که از دیر باز تاکنون عده ای خاص با رعایت اصول فامیلی و قرابت نسبی و سببی بر این امکانات چنبره انداخته اند.
لذا ابتدا باید با این رانت فامیلی مقابله کرد و بعد از صیانت حرف زد.
بحث بعدی امر برگزاری مزایده است که اساسا مورد ایراد و انتقاد است.
صاحب این قلم بیش از دو دهه مسئولیت برگزاری مزایده های کلان را در کشور عهده دار بودم. مطالعات و تجاربی وسیع در این زمینه دارم. به دغدغه عاصم یوسفی و نوع برگزاری شفاف مزایده وقوف کامل دارم.
بحث مهم کارشناسی اماکن که باید توسط گروه کارشنایان رسمی دادگستری و گروه خبرگان میدانی صورت گیرد گام اول در این زمینه است که قیمت واقعی به عنوان قیمت پایه در نظر گرفته شود.
موضوعات مهم از جمله اخذ پاکات مهر وموم شده و تضامین لازم و چک تضمین و رعایت اصول برگزاری هم از الزامات بعدی مزایده است که تشریح آن از حوصله بحث خارج است.
در این مجال آنچه که باید مورد توجه قرار گیرد مطالبه مردمی از مدیران ارشد کشور از جمله وزارت ورزش است.
افرادی که در مزایده ها شرکت می کنند، چنانچه قیمت واقعی را هم به وزارت ورزش بپردازند و برندگان اصلی مزایده ها هم باشند، قطعا در دوره ای که این اماکن را در اجاره دارند، به طور طبیعی چند برابر آن را از مردم دریافت می کنند.
به عبارت صریح تر هر چه امر واگذاری گران تر باشد، بلیت ورودی سالن ها و اماکن ورزشی گران تر خواهد بود.
در واقع عده ای خاص که تمکن مالی دارند توان استفاده از این اماکن را خواهند داشت و بخش وسیعی از مردم پشت در خواهند ماند!
این نگاه یک‌جانبه و غلط با روح ورزش همگانی در تضاد است و قطعا جز اهداف نظام هم نیست که داعیه حمایت از محرومان را در سر دارد!
امروز واجب و لازم است که امکانات ورزشی با قیمت ارزان و به سهولت در اختیار عامه مردم قرار گیرد.
پشت در ماندن اغلب نوجوانها و جوانها و حسرت خوردن و دیدن از ما بهتران برای ورود به سالن ها را چگونه می توان تحمل کرد؟
شورای عالی ورزش که این روزهای اخبار تشکیل جلسات آن به ریاست دکتر رئیسی و معاون اول ایشان رسانه ای شده است، باید این مسائل را در اولویت قرار دهد.
ورزش همگانی و تشویق و ترغیب خانواده ها به تحرک و فعالیت جسمانی با حرف و شعار محقق نمی شود.
باید دولت و مجلس و دیگر نهادها با عزم جدی وارد میدان شوند و با مصوبات موثر، درب ورزشگاه ها و اماکن ورزشی را به روی مردم باز کنند و با رانت ها و فامیل بازی های عده ای خاص مقابله کنند.
تاسف بار است حتی اجازه تمرین به تیم امید در ورزشگاه ها هم نمی دهند و برای اخذ مجوز بازی های تدارکاتی تیم امید ایران، دستور وزیر مورد نیاز است و...
آیا با این رویه می توان به فکر حفظ سلامت جامعه بود و در بحث غنی سازی اوقات فراغت نسل نوجوان و جوان گامی موثر برداشت؟
نویسنده: احمد میرزاییان