پنجشنبه نهم فروردین ماه
ره آورد شامگاه ۳۰ فروردین؛

همنفسی شوق انگیز مازندران در دل تهران!

برتری نساجی در دیدار سخت نیمه نهایی جام حذفی آنقدر دلچسب نبود که حمایت ۴۰ هزار نفری مازندرانی ها از تیم شان در ورزشگاهی دور از خانه کیف داد!

هواداران نساجی از جای جای مازندران به ورزشگاه آزادی تهران رفتند و فریاد پیروزی سر دادند و تیم شان را کمک کردند تا روانه فینال شود ولی اتفاق بزرگ، دیدن بلاواسطه اثربخشی یک تیم در لایه لایه زندگی مردم است.

این بار نه فقط قائمشهر که تمام مازندران به پا خاستند و یاری کردند تا نساجی به معنای واقعی کلمه نماد باشگاهی مازندران باشد.

تاثیرات این تیم فقط ورزشی نیست و پیداست که زندگی بسیاری از مردم با آن گره خورده و گونه ای غریب و نادیده شده منهای دو تیم سرخابی در شوق یک استان است.

مازندرانی ها منسجم و مصمم بودند و یک نفس و همراه، تا آنچه که کسی باورش نداشت، رقم بخورد و در شامگاه ۳۰ فروردین در ورزشگاه آزادی چشم های تحسین به روی ۴۰ هزار هوادار بماند.

مازندرانی ها در دل تهران نشان دادند که به وقت همدلی، از برای یکدیگر نفس می کشند و مراقب هم هستند.

حالا تیمی که حتی یک زمین بازی ندارد،در حالی به فینال رسیده که نمیشود ،این باشگاه را با مجموعه های فوتبالی که هزینه های هنگفت کردند مقاسیه کرد.نساجی مازندران با انگیزه با همه نداشته ها در قواره یک باشگاه خصوصی تلاش کرد که به فینال مسابقات جام حذفی برسد.

مازندران غنی و توانا در همه رشته های ورزشی و حتی فوتبال با این همه تعدد چهره شاخص فوتبالی و باشگاهی و لژنویرها حالا در حسرت یک زمین استاندارد زمان سپری میکند،امیدوارم مجموعه مدیران دولتی ورزشی و سیاسی کمی تامل کنند وبجای رفتارهای نمایشی عملیاتی و دلی برای اهتتزاز ورزش استان گام بردارنند.

نویسنده: میثم یوسفی- مازندران، آمل