پرویز امدادی یکی از بهترین کشتی گیران دهه های گدشته بود. او در عصر طلایی کشتی ایران و با وجود خیل بزرگان و نامداران نام و نشانی داشت. بر بسیاری از قهرمانان بلند آوازه ایران و جهان غلبه کرد و فراوان از سکوهای موفقیت بین المللی بالت رفت. اکنون اما آن دلاور سال های دور کشتی ایران دوران بازنشستگی را به سختی می گذراند. وقتی دیگر نتوانست از پس مخارج و مشکلات معیشت و مسکن در تهران برآید به لطف یکی از دوستان راهی شمال شد تا در آنجا سکنا گزیند.
امدادی از کم لطفی برخی مسئولان گله مند است و از اینکه در این ایام سخت و دشوار یادی از وی نمی کنند اظهار دلتنگی می کند. وی در همین رابطه به البرز ورزشی گفت: آنهایی که کشتی را می شناسند و از گذشته قهرمانان این ورزش اطلاع دارند خوب می دانند جایگاه من در این ورزش کجا بود. بسیاری از نامداران و قهرمانان شاخص که مدال جهانی داشتند از مبارزه با من وحشت داشتند. در امر مربیگری هم نفرات مطرحی را تحویل ورزش دادم و اگر مسئولان بیشتر حمایت می کردند چه بسا شاگردان مدال آور بسیاری تربیت می کردم.
این پیشکسوت کشتی اضافه کرد: باز هم گلی به جمال قدیمی ها که حواسشان به امثال من بود مسئولان امروز ورزش یا ما را نمی شناسند یا خودشان را به نشناختن می زنند.
امدادی در پاسخ به این پرسش که این روزها روزگار خود را چگونه می گذراند خاطرنشان کرد: روزگار پرمشقتی را سپری می کنم. تنهایی و مشکلات معیشت از یک طرف، دردهای ناشی از ورزش قهرمانی از سوی دیگر، امانم را بریده اند. کل زندگی من با یک میلیون و پانصد هزارتومان پولی که دو نفر از کشتی گیران سابق برای من می فرستند، می گذرد. مجبورم با همین مقدار زندگی خودم را اداره کنم و دم بر نیارم.
قهرمان اسبق کشتی ادامه داد: بعضی وقت ها تاسف می خورم از اینکه ورزش و کشتی را انتخاب کردم. به ما یاد داده بودند کشتی ورزش پهلوانی و عرصه حضور جوانمردان است، اما دریغ از آنکه این خصلت ها در وجود برخی متولیان مربوطه باشد. مدت هاست در دیار غربت و تنهایی در و دیوار را نگاه می کنم و هیچکس احوالی از من نمی پرسد. یکبار رئیس کمیته پیشکسوتان با یک جعبه شیرینی به دیدنم آمد و رفت، دیگر خبری از ایشان نشد. گفتند با رئیس فدراسیون تماس بگیر که پاسخ دادم ایشان و سرمربی تیم کشتی آزاد بهتر از هرکسی از وضعیت من اطلاع دارند، اما متاسفانه هیچ قدمی برای بهبود زندگی ام بر نمی دارند.
وی در جواب این سوال که آیا مسئولان صندوق حمایت از پیشکسوتان و قهرمانان یادی از شما کرده اند، اظهار داشت: به هیچ وجه من اصلا نمی دانم فردی که این مسئولیت را برعهده دارد کیست و از کجا وارد ورزش شده؟ این افراد دنبال تثبیت جایگاه خودشان هستند و اطلاعی از گذشته ورزش و ورزشکاران ندارند. یه عده آنجا جمع شده اند و با پول بیت المال برای خودشان دوست پیدا می کنند و ما هم باید در این گوشه مملکت با بدبختی سر کنیم. آنها مسئولیت را با رفیق بازی اشتباه گرفته اند. باعث تاسف است برخی در ورزش مسئولیت گرفته اند که اهمیتی به پیشکسوتان و کسانی که عمر خود را در این عرصه سپری کرده اند نمی دهند.
گفت و گو: احمد دباغ